Στην ιστοσελίδα goalnews.com μίλησε ο Κωστάκης Πούλλος,αδελφός του αείμνηστου Ηλίου Πούλλου ο οποίος πριν από 23 χρόνια έφυγε από τη ζωή. Αναφέρθηκε στη ζωή του αδελφού του, στο μεγάλο όνειρο του Ηλία για ανέγερση ιδιόκτητου γηπέδου και στην προσπάθεια που έκανε για καταπολέμηση της βίας, προσπάθεια που τον έφερε σε διαμάχη με τη Θύρα 9.

Το ρεπορτάζ του Δημήτρη Γαβριήλ:

Είναι από τους ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους για την Ομόνοια. Είχε όραμα, φιλοδοξίες, και κυρίως όρεξη και αφοσίωση για να εφαρμόσει όλα όσα ονειρεύτηκε για την ομάδα και τον σύλλογο που αγαπούσε από παιδί μικρό. Ο λόγος για τον αείμνηστο Ηλία Πούλλο. Ένα όνομα συνυφασμένο με τον Αθλητικό Σύλλογο Ομόνοια Λευκωσίας. Σαν σήμερα (23/10/1993) «έφυγε» από τη ζωή, μια καταραμένη βραδιά σε τροχαίο δυστύχημα κατά την επιστροφή του από το οίκημα της Ομόνοιας στο σπίτι Από τότε το προπονητικό κέντρο των πρασίνων πήρε το όνομά του.

Ο Ηλίας Πούλλος γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1945 και «έφυγε» στις 23 Οκτωβρίου του 1993 σε ηλικία 49 χρόνων. Ήταν πρωτεργάτης της προσπάθειας για ανέγερση ιδιόκτητου γηπέδου της Ομόνοιας και υπηρέτησε την οικογένεια του «τριφυλλιού» για μία 20ετία (1972 – 1993). Από το 1970 (όταν επέστρεψε από τις σπουδές του ως πολιτικός μηχανικός σε Πανεπιστήμιο στην Μόσχα) με κόπο και μόχθο προσπάθησε μαζί με άλλους φίλους των πρασίνων να δημιουργήσουν το «σπίτι» της Ομόνοιας. Μπορεί οι προσπάθειες του στην Μια Μηλιά (τουρκοκρατούμενη περιοχή) να μην καρποφόρησαν, ωστόσο αυτό έμελε να γίνει λίγα χρόνια μετά στο Γέρι. Σε μία ακατοίκητη (τότε) περιοχή τα βουναλάκια και οι πεδιάδες, μετατράπηκαν σε ένα αθλητικό κέντρο το οποίο χαιρόταν κάθε φίλος της Ομόνοιας.

Με αφορμή λοιπόν και τις προσπάθειες του Σταύρου Παπασταύρου για αναβάθμιση του «Ηλίας Πούλλος», η ιστοσελίδα μας, Goal.com.cy συνομίλησε με τον αδερφό του, Κωστάκη Πούλλο, ο οποίος μας εκμυστηρεύτηκε γεγονότα από την ζωή του Ηλία αλλά και της προσφοράς του στην Ομόνοια.

Λίγα λόγια για την ζωή του

«Ο Ηλίας Πούλλος γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1945 και “έφυγε” στις 24 Οκτωβρίου του 1993 σε ηλικία 49 χρόνων. Ήταν μία χαρισματική προσωπικότητα, παράγοντας με όψη και επιχειρήματα. Αγαπούσε με πάθος αυτό που έκανε. Γεννήθηκε… μέσα στην Ομόνοια. Ο πατέρας μας, μας έπαιρνε στο παλιό γήπεδο της Ομόνοιας, εκεί που είναι το κολυμβητήριο της Λευκωσίας, ήταν το γήπεδο που αγωνιζόταν η Ομόνοια πριν ενταχθεί στην ΚΟΠ. Μας έβαζε πίσω από την εστία και μας έλεγε “μείνετε εδώ, εγώ θα πάω να μαζέψω λεφτά με τον δίσκο για το σωματείο”. Επίσης, πηγαίναμε στο σωματείο που ήταν κάτω από το κτήριο Πισσαρίδη, εκεί ήταν το πρώτο σωματείο της Ομόνοιας. Eμείς γεννηθήκαμε μέσα στην Ομόνοια και μέχρι που “έφυγε” ο Ηλίας, και μέχρι τώρα είμαστε πιστοί υπηρέτες και φίλαθλοι της ομάδας.

Ο Ηλίας ήταν ένα γνήσιο τέκνο της Ομόνοιας και του λαϊκού κινήματος. Δεν το κρύβουμε ότι γεννηθήκαμε και ήμασταν μέσα στην αριστερά. Ο Ηλίας το 1963 τέλειωσε το παγκύπριο γυμνάσιο, πήρε υποτροφία για την Μόσχα, στην τότε Σοβιετική Ένωση και εντάχθηκε στο πανεπιστήμιο του “Πατρίς Λουμούμπα”, όπου τελείωσε Πολιτικός Μηχανικός. Η ειδικότητα του να ανοίγει λεωφόρους, γιοφύρια, ήταν πάρα πολύ καλός αυτό λένε οι συνεργάτες του, αλλά και τα έργα του. Εργαζόταν στο τμήμα δημοσίων έργων από το 1968 που τέλειωσε τις σπουδές του, ήταν από τους πρώτους που τέλειωσαν Πανεπιστήμιο (προηγουμένως η κυβέρνηση έφερνε ειδικούς από την Αγγλία για αυτές τις εργασίας). Από το 1972 αναμείχθηκε στα διοικητικά της Ομόνοιας (έφορος καλαθόσφαιρας μέχρι το 1975) και συνέχισε για 20 χρόνια, άρα ουσιαστικά λίγο πριν πεθάνει ήταν στο Δ.Σ της Ομόνοιας.

Το προπονητικό κέντρο, ο… καημός του Ηλία και των υπολοίπων

Στις 6 Ιουνίου του 1971 ανήγγειλε η Ομόνοια την ανέγερση ιδιόκτητου γηπέδου στη Μια Μηλιά. Το είχε μεγάλο καημό ο Ηλίας να δει και να καμαρώσει ολοκληρωμένο το αθλητικό κέντρο της Ομόνοιας. Το πρώτο γήπεδο της Ομόνοιας ξεκίνησε το 1972 σε μία περιοχή κοντά στη Μια Μηλιά (τουρκοκρατούμενη περιοχή), είχε ανεγερθεί στα πρώτα του στάδια, με αποδυτήρια, περιτείχισμα ήταν χωμάτινο με προοπτική σύντομα να τοποθετηθεί γρασίδι. Αυτό έγινε από εθελοντική εργασία και φίλους της Ομόνοιας, πήγαιναν εκεί κτίστες, πογιατζίδες, αλουμινιτζίδες, όλοι αυτοί ήταν μέσα και βοηθούσαν καθημερινά. Ήταν σε λειτουργικότητα το γήπεδο, προπονείτο κυρίως η πρώτη ομάδα της Ομόνοιας, αλλά δεν μπορούσε να δώσει φιλικούς αγώνες, λόγω του ότι ήταν ακόμη υπό ανέγερση. Είχε τεράστια γη εκεί η Ομόνοια, υπήρχαν σχέδια και για άλλα γήπεδα, για κερκίδες, σχέδια με μεγάλες προοπτικές, ωστόσο δεν έγιναν ποτέ. Αρχές του 1980 αναγέρθηκε στο Γέρι το αθλητικό κέντρο Ομόνοιας. Ο Ηλίας από την πρώτη μέρα που έκλεισε η συμφωνία με την κυβέρνηση τέθηκε επικεφαλής από μέρους το Δ. Σ της Ομόνοιας μαζί με άλλα στελέχη (ο ένας ήταν ο αείμνηστος Ηλίας Σκέττος), οι οποίοι αποτελούσαν μία επιτροπή για τους δουλειές που θα γίνονταν στο αθλητικό κέντρο. Η Ομόνοια δεν είχε χώρους τότε να προπονείται και ήταν μεγάλος καημός για όλους να δημιουργηθεί το δικό της κέντρο, με πλάνο να μπουν κερκίδες, είχαν τα ίδια σχέδια τα οποία δεν έγιναν στη Μια Μηλιά. Ξεκίνησαν όλα από μηδενική βάση, με εθελοντική εργασία και παρά τις δυσκολίες που υπήρχαν (νερό, έδαφος), το αθλητικό κέντρο πήρε σάρκα και οστά.

Ο Ηλίας έχασε την ζωή του έπειτα από τροχαίο στην οδό Κέννεντυ και το Δ.Σ της Ομόνοιας ήθελε να τιμήσει τον Ηλία. Γι’ αυτό και έδωσε το όνομα «Ηλίας Πούλλος» στο Αθλητικό Κέντρο. Ήταν ο μεγάλος καημός του Ηλία, ήθελε το αθλητικό κέντρο της Ομόνοιας να γίνεται ένα πρότυπο για τις ανάγκες του σωματείου και της νεολαίας που ήταν ταγμένη σ’ αυτό.

Οι προσπάθειες για καταπολέμηση της βίας και η κόντρα με την Θύρα 9

Ήταν συνεχείς οι προσπάθειες του για καταπολέμηση της βίας. Ήταν έντονος σ’ αυτό το θέμα. Δεν ήθελε η Ομόνοια να αγωνίζεται κάτω από συνθήκες βίας. Δεν ήθελε οι οπαδοί της Ομόνοιας να έρχονταν σε σύγκρουση με οπαδούς των άλλων ομάδων. Κάποια στιγμή, μάλιστα, είχε παρεξηγηθεί και από μερίδα οπαδών της Ομόνοιας, μόλις δημιουργήθηκε η Θύρα 9, όταν έκανε μία κριτική μετά από ένα ματς με τον Ολυμπιακό (στο παλιό ΓΣΠ) και υπήρχε υβρεολόγιο για την ομάδα του Ολυμπιακού. Σε ερώτηση λοιπόν που δέχθηκε για τα εν λόγω γεγονότα σε αθλητική εκπομπή από τον Μάριο Αβρααμίδη, είπε ότι “η Ομόνοια έχει αρχές και όλοι όσοι νομίζουν ότι μπορούν να συμπεριφέρονται έτσι στα γήπεδα, δεν τους χρειάζεται η Ομόνοια”. Αυτή ήταν η αρχή μίας πολεμικής αυτής της ομάδας οπαδών (σ.σ εννοώντας την Θύρα 9) εναντία στο πρόσωπο του Ηλία Πούλλου. Αυτό ήταν κάτι που τον έθιξε πάρα πολύ, μέχρι που σκεφτόταν να δώσει παραίτηση. Στο τέλος, όμως, σκεφτόταν λογικά και η αγάπη του για την Ομόνοια τον έκανε να παραμείνει στα διοικητικά των πρασίνων.

Ο Παπασταύρου εκπληρώνει το όνειρο του Ηλία

Ο κύριος Παπασταύρου βρήκε ένα χώρο, τον οποίο αξιολογεί ότι είναι κατάλληλος για να δώσει περισσότερα πράγματα από την παλιά εποχή. Θέλει ένα σύγχρονο στάδιο, γι’ αυτό και καθημερινά γίνεται προεργασία για να ξεκινήσουν οι δουλειές και το αθλητικό κέντρο να μετατραπεί σε ένα μοντέρνο στάδιο, το οποίο θα είναι ίσως το καλύτερο στην Κύπρο. Θα γίνουν κερκίδες, ξενώνες, γυμναστήρια, εστιατόρια, αποδυτήρια όλα όσα συγκαταλέγονται σε έναν σύγχρονο Ευρωπαϊκό κέντρο. Έτσι οι ποδοσφαιριστές της Ομόνοιας θα προπονούνται σε άριστες συνθήκες».