Το 2014 είναι μια χρονιά που μάλλον δεν θα θέλει να θυμάται ο Λεάντρο.

Συνέντευξη του Λέο στον Α.Βιολάρη – “Σημερινή – Sigmalive”

Ο Βραζιλιάνος, με ουγγρικό διαβατήριο, ταλαιπωρήθηκε από έναν σοβαρό τραυματισμό, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός γηπέδων για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα πάντα άλλαξαν όμως με το νέο έτος, αφού το ξεκίνημα του 2015 ήταν εντελώς διαφορετικό, τόσο για τον ίδιο, όσο και για την ομάδα του. Ο «Λέο» αγωνίστηκε ξανά σε επίσημο παιχνίδι της Ομόνοιας μετά από 8 μήνες, σαν να μην έλειψε ποτέ.
Για τον ίδιο τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά όσο ακούγονται. «Οι πρώτοι πέντε μήνες μετά τον τραυματισμό μου ήταν πολύ δύσκολοι. Δεν είναι εύκολο για έναν ποδοσφαιριστή να μείνει για τόσο μεγάλο διάστημα μακριά από το γήπεδο», τόνισε αρχικά ο Λεάντρο, για να προσθέσει: «Οι επόμενοι 2-3 μήνες, όταν επέστρεψα στις προπονήσεις αλλά δεν μπορούσα να αγωνιστώ ήταν πολύ περίεργα τα συναισθήματα. Ένιωθα σαν το λιοντάρι στο κλουβί. Ήταν δύσκολο να προπονούμαι καθημερινά και να ξέρω ότι δεν μπορώ να παίξω. Από μια άλλη άποψη, αυτό με βοήθησε. Δεν ένιωθα πίεση να επιστρέψω γρήγορα στη δράση. Πήρα τον χρόνο μου, επέστρεψα σταδιακά σε φουλ ρυθμούς και αυτό με βοήθησε και σωματικά και ψυχολογικά».

Πώς ένιωσες όταν επέστρεψες, στο ματς με την ΑΕΚ;
«Ήταν περίεργο το συναίσθημα. Ένιωθα λίγο τρακ στα πρώτα λεπτά. Σαν να ήμουν ένας νεαρός ποδοσφαιριστής που έπαιζε για πρώτη φορά στην α’ ομάδα. Μετά τα πρώτα λεπτά αυτά τα συναισθήματα έφυγαν και ένιωθα και πάλι όπως παλιά. Ένιωσα δυνατός, πήρα αυτοπεποίθηση και σίγουρα ήμουν και πολύ χαρούμενος που καταφέραμε να κερδίσουμε. Ήταν μια πολύ σημαντική νίκη».

Σε είδαμε και σε ένα νέο ρόλο, αυτό του κεντρικού αμυντικού. Πώς ήταν;
«Δεν με νοιάζει που παίζω. Το σημαντικό είναι να αγωνίζομαι. Έχω αγωνιστεί ξανά 3-4 φορές. Τότε φυσικά ήταν σε σύστημα με τρεις αμυντικούς και εγώ ήμουν ο αριστερός στόπερ. Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε (γέλια). Αν ο προπονητής μου πιστεύει ότι είναι καλύτερο να παίξω στην άμυνα θα παίξω στην άμυνα, αν μου πει να παίξω στο κέντρο, θα παίξω στο κέντρο».

Στην Ομόνοια καθιερώθηκες στα χαφ. Προτιμάς να παίζεις εκεί;
«Ναι. Θα έλεγα ότι προτιμώ χαφ. Αυτή είναι η θέση μου τα τελευταία χρόνια, από τότε που ήρθα στην Ομόνοια. Πριν έρθω στην Κύπρο έπαιξα σε πολλές θέσεις. Έπαιξα αριστερό μπακ, αριστερός χαφ, εξτρέμ, κεντρικός αμυντικός. Στην Κύπρο όμως έπαιξα περισσότερο στο κέντρο».

Οικονομίδης και Φυλακτού τα πάνε περίφημα στα χαφ και πλέον υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός.
«Είναι αλήθεια ότι τα πάνε πολύ καλά τα παιδιά. Από τότε που ο προπονητής τους χρησιμοποιεί μαζί στο κέντρο η ομάδα άρχισε να παίζει καλύτερα. Και η παρουσία των δύο έπαιξε σημαντικό ρόλο για να συμβεί αυτό. Πέραν από καλοί παίκτες, γνωρίζουν πολύ καλά το κυπριακό ποδόσφαιρο, ξέρουν τι σημαίνει Ομόνοια και ποιες είναι οι απαιτήσεις του κόσμου. Αλλά πάνω από όλα είναι καλοί παίκτες. Έχουν ποιότητα, τρέχουν συνεχώς και με τις εμπειρίες γίνονται καλύτεροι».

Η Ομόνοια είναι ανεβασμένη το τελευταίο διάστημα και ο κόσμος άρχισε να μιλά και πάλι για τον τίτλο. Εσείς οι παίκτες το σκέφτεστε;
«Η ομάδα βρίσκεται σε καλή κατάσταση και λογικό είναι ο κόσμος να είναι χαρούμενος και αισιόδοξος. Η Ομόνοια είναι ένας μεγάλος σύλλογος και είναι φυσιολογικό να υπάρχουν και απαιτήσεις. Εμείς το μόνο που θα υποσχεθούμε είναι πως θα παλέψουμε μέχρι το τέλος. Αυτή τη στιγμή όμως βλέπουμε παιχνίδι με παιχνίδι. Βλέπουμε το ματς με τη Δόξα και θέλουμε τους 3 βαθμούς. Στο τέλος θα δούμε τι θα πετύχουμε».

Η κατάκτηση του κυπέλλου φαντάζει να είναι πιο εφικτή.
«Είναι και αυτός ένας σημαντικός στόχος. Είχα την τύχη να κατακτήσω δύο φορές το κύπελλο με την Ομόνοια και ξέρω πόσο όμορφο είναι το συναίσθημα. Θέλω να πανηγυρίσω ξανά κάποιον τίτλο. Είναι και πιο εφικτός στόχος. Αν φτάσεις στον τελικό είναι ένα παιχνίδι και όλα μπορούν να συμβούν. Θα τα δώσουμε όλα για το κύπελλο».

Έχεις διαπιστώσει να έχει αλλάξει το κλίμα στο «Ηλίας Πούλλος», μετά την οικειοθελή αποχώρηση κάποιων παικτών;
«Αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν κάποιες δυσκολίες στο οικονομικό και πως το έργο της διοίκησης είναι δύσκολο. Κάποιοι παίκτες, για δικούς τους λόγους, δεν ήθελαν να συνεχίσουν. Δεν τους κατηγορώ γι’ αυτό. Ήταν δικαίωμά τους. Αν ένας παίκτης για οποιοδήποτε λόγο δεν θέλει να είναι σε μια ομάδα, είναι καλύτερο για τον ίδιο αλλά και την ομάδα του να φύγει. Αν μείνεις χωρίς να το θέλεις πραγματικά, δεν είναι καλό για την ομάδα. Οπότε, ναι, αυτή τη στιγμή το κλίμα είναι καλύτερο στις προπονήσεις, στα αποδυτήρια και αυτό φαίνεται και στο γήπεδο. Το βλέπω ότι αυτή τη στιγμή το κλίμα στην ομάδα είναι καλύτερο. Οι παίκτες είναι πιο κοντά ο ένας στον άλλον, σαν μια γροθιά, είμαστε περισσότερο ομάδα εντός και εκτός γηπέδου. Τώρα παίζουν και περισσότεροι Κύπριοι στην ομάδα. Ξέρουν τι σημαίνει Ομόνοια και δίνουν το 100% του εαυτού τους καθημερινά. Βοηθά φυσικά και το ότι κερδίζει η ομάδα. Οι νίκες φέρνουν καλύτερη ψυχολογία και η καλή ψυχολογία φέρνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και περισσότερες νίκες.

Τέλος, ένα μήνυμα στον κόσμο.
«Δεν θέλω να πω πολλά πράγματα. Αυτό που θα υποσχεθώ είναι πως θα δίνουμε σε κάθε παιχνίδι τον καλύτερό μας εαυτό. Κάποιες φορές θα κερδίζεις, κάποιες φορές μπορεί να χάσεις. Το σημαντικό είναι να δουλεύεις σκληρά, να παλεύεις σε κάθε παιχνίδι για τη νίκη και στο τέλος να δεις τι θα πετύχεις»