Στην κάμερα του ΟΜΟΝΟΙΑ TV μίλησε ο πρόεδρος της ομάδας μας, Σταύρος Παπασταύρου σε μια κουβέντα πιο… χαλαρή από τα συνηθισμένα.

Η συζήτηση έγινε στην Πολωνία λίγο πριν η ομάδα μας αναχωρήσει για Κύπρο το περασμένο Σάββατο και θα μεταδοθεί στις 19:00. Η πολυαναμενόμενη συνέντευξη για το γηπεδικό θα γίνει σε μεταγενέστερο στάδιο, εντός Ιουλίου όπως ενημέρωσε η επίσημη ΟΜΟΝΟΙΑ.

Αναλυτικά όσα είπε:

«Δεν είμαι συνηθισμένος να μην μιλώ για την ΟΜΟΝΟΙΑ, νομίζω θα είναι ενδιαφέρον. Είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι σε προετοιμασία και παίρνω μια γεύση από το τι γίνεται εδώ, να μιλήσω με την τεχνική ηγεσία και τους παίκτες».

Αν του αρέσει η αναγνωρισιμότητα: «Ποτέ μου δεν έκανα τέτοιες συνεντεύξεις πριν την ΟΜΟΝΟΙΑ. Δημόσιες εμφανίσεις για τις εταιρείες μου και δημόσιους λόγους έκανα όμως στην τηλεόραση τώρα το έκανα. Δεν είναι κάτι που με πειράζει, είναι αναγκαίο κακό. Το κάνω γιατί ό κόσμος θέλει να ακούει και από εμένα τι έχω να πω».

Αν πίστευε ποτέ ότι θα ήταν καναλάρχης: «Ούτε πέρασε τέτοια σκέψη».

Αν έκανε διακοπές: «Είχα λίγο χρόνο για διακοπές στην Ελλάδα. Πάντα έχει δουλειά μέσα στις διακοπές, ήταν όμως αρκετός χρόνο. Βρίσκω πάντα τρόπο και χρόνο και να ξεκουραστώ».

Πόσες ώρες περνά στο αεροπλάνο με τα συνεχόμενα ταξίδια: «Δεν υπολόγισα, αλλά είναι πολλές οι ώρες στα αεροπλάνα. Νομίζω τον τελευταίο χρόνο είμαι σε αεροπλάνο μια φορά κάθε δύο εβδομάδες».

Το πιο μεγάλο ταξίδι οδικώς: Πήγα στους καταρράκτες του Νιαγάρα από Νέα Υόρκη, περίπου ένα ταξίδι 7 ωρών.

Το πρόγραμμα του στην Αμερική: «Το πρόγραμμα μου είναι προσχεδιασμένο. Οι συναντήσεις μου ξεκινούν από τις 7-8 το πρωί ή και από τις 6 για τηλέφωνα στην Κύπρο. Ανάλογα με το πόσες συναντήσεις έχω μπορεί να πάω μέχρι το απόγευμα στις 6. Όπου και να βρίσκομαι όμως πάντα απαντώ σε τηλέφωνα και μηνύματα, μέχρι τα μεσάνυχτα».

Αν νιώθει πίεση στη δουλειά: Δεν νιώθω ιδιαίτερη πίεση, ανάλογα με το τι συμβαίνει στις δουλειές, όχι μόνο στην ΟΜΟΝΟΙΑ.

Τι κάνει για να ηρεμεί: «Βλέπω τηλεόραση, μετά το βραδινό. Είναι η ώρα που κάθομαι. Σπάνια είμαι μόνος μου, πάντα είναι κάποιοι δίπλα μου. Δεν είμαι σύνθετος άνθρωπος, παίρνω τη ζωή όπως έρχεται και δεν με φοβίζει».

Ο ρόλος της γυναίκας του στη ζωή του: «Η γυναίκα μου όταν παντρευτήκαμε ανάλαβε πιο ενεργό ρόλο στο να μεγαλώσει τις κόρες μας και εγώ τις δουλειές μας. Πλέον μεγάλωσαν οι κόρες μας και είμαστε μόνοι στο σπίτι».

Για τις κόρες του: «Από την πρώτη μέρα που γεννιέται ένα μωρό, η προσωπική σου ζωή μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Πάντα κι εγώ και η γυναίκα μου βάζουμε τις κόρες μας πάνω από όλα. Αυτό δεν σταμάτησε ακόμα. Η ευθύνη είναι η ίδια και τώρα που μεγάλωσαν όπως ήταν μωρά».

Αν έχει πολλούς φίλους: «Οι παραπάνω μου φίλοι είναι από τις δουλειές μου. Νομίζω έχω παραπάνω φίλους στην Κύπρο τώρα, παρά στην Αμερική λόγω των τελευταίων έξι χρόνων. Η ζωή μου πλέον είναι πριν την ΟΜΟΝΟΙΑ και μετά την ΟΜΟΝΟΙΑ. Πριν από την ΟΜΟΝΟΙΑ η ζωή μου ήταν παραπάνω με τη δουλειά».

Τι πρέπει να κάνει κάποιος για να τον κερδίσει: «Ειλικρίνεια, να είναι καλός άνθρωπος. Νομίζω είμαι καλός να κρίνω χαρακτήρες σύντομα. Νομίζω έχω την ικανότητα αυτή, όχι πάντα στο 100% φυσικά. Όταν κάποιος είναι καλός άνθρωπος συνήθως είναι αρκετό μέχρι να τον μάθω περισσότερο».

Αν κάποιος είναι πετυχημένος χρειάζεται να αυξήσει τις άμυνες του απέναντι σε άλλους για να μην τον εκμεταλλευτούν; «Αυτό συνήθως γίνεται από ανθρώπους που δεν είναι φίλοι σου, από ξένους που δεν έχουν σύνδεση μαζί σου. Μπορεί και κάποιοι φίλοι να το δοκιμάσουν, συμβαίνει. Όταν βλέπω κάτι καλό ή σωστό θέλω να βοηθώ.

Τι του αρέσει περισσότερο να κάνει όταν είναι στην Κύπρο: «Λίγο δύσκολη αυτή η ερώτηση. Γενικά η ζωή στην Κύπρο μου δίνει περισσότερα από ότι στην Αμερική, όπου περισσότερο ασχολούμαι με τη δουλειά. Επειδή υπάρχει 7 ώρες διαφορά με την Νέα Υόρκη δεν έχω τις ίδιες απαιτήσεις και δεν με ενοχλούν τόσο πολύ».

Πιο όμορφη ανάμνηση της ζωής του: «Η γέννηση των κόρων μου, αν και ήταν κάπως δραματικές αυτές οι στιγμές».

Αν συνάντησε ποτέ οπαδούς ή απλό κόσμο που του είπε κάτι και να τον συγκίνησε: «Ήταν ένα περιστατικό, την δεύτερη χρονιά που ήμουν στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Ήμουν στο ΓΣΠ και μπήκαμε στο ασανσέρ. Εκεί ήταν ένας ηλικιωμένος 80-85 ετών και μόλις με είδε έπιασε τα κλάματα, εγώ δεν τον ήξερα. Με ευχαρίστησε και νομίζω ήταν πριν καν πάρουμε το πρωτάθλημα, όταν ήμασταν χάλια εκείνη τη σεζόν. Δεν με ήξερε, δεν είχα καταφέρει τίποτε στην ΟΜΟΝΟΙΑ και αυτός ο άνθρωπος είχε τόση πολλή αγάπη για την ΟΜΟΝΟΙΑ που ένιωσε την ανάγκη α με ευχαριστήσει και συγκινήθηκε. Αυτό είναι ένα από τα θετικά με τους οπαδούς».

Το τελευταίο πράγμα που τον έκανε να κλάψει: «Ήταν όταν πέρασε η κόρη μου και έγινε δικηγόρος. Ήταν μεγάλο το άγχος και η προσπάθεια. Ηταν δάκρυα χαράς».

Το τελευταίο πράγμα που τον έκανε να χαμογελάσει: «Είχε να κάνει με πολιτικά και προτιμώ να μην το πω».

Τι συμβουλή θα έδινε σε ένα μικρό παιδί, σε έναν έφηβο, για τη ζωή: «Να μην πνίγονται, να έχουν υπομονή. Προσπαθώ να θυμηθώ τις δικές μου κόρες. Να ακούν τους γονείς γιατί σε αυτή την ηλικία νομίζουν ξέρουν τα πάντα. Πάντα οι γονείς θέλουν το καλό τους».

Τι πρέπει να έχει καταφέρει κάποιος για να είναι πετυχημένος: «Όταν πλησιάσουμε στο τέλος της ζωής μας και κοιτάξουμε πίσω να μην έχουμε τύψεις ότι μπορούσαμε να κάνουμε κάτι και δεν το κάναμε ή να μην μετανιώσουμε για κάτι που κάναμε».

Ποιο ήταν το τελευταίο ρίσκο που πήρε: «Πήρα πολλά ρίσκα στη ζωή μου. Το τελευταίο νομίζω ήταν όταν αγόρασα την τράπεζα».

Το πιο όμορφο μέρος που επισκέφθηκε: «Στη Νότια Αφρική όταν πήγαμε σαφάρι. Οι εμπειρίες ήταν τρομερές».

Αν βλέπει σειρές και ταινίες: «Τώρα βλέπω το House of Dragons, αγαπημένη ταινία είναι το Gladiator».