115 χρόνια λαμπρής και ένδοξης ιστορίας συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που μια…Κυρία έκανε τα πρώτα της βήματα στο ιταλικό ποδόσφαιρο. Σαν σήμερα, το 1897 μια παρέα μαθητών από ένα λύκειο του Τορίνο αποφάσισαν να ιδρύσουν έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο, ο οποίος έμελλε να εξελιχθεί σ’ έναν από τους κορυφαίους της Ιταλίας αλλά και ολόκληρησης της Ευρώπης. “Sport Club Juventus” ήταν το πρώτο όνομα της ομάδας και μετά από δύο χρόνια μετονομάστηκε σε “Football Club Juventus”. Η πρώτη συμμετοχή της “Γιούβε” στο ιταλικό πρωτάθλημα ήρθε το 1900 και μόλις πέντε χρόνια αργότερα κατέκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα με το ασπρόμαυρο χρώμα της φανέλας της να είναι επηρεασμένο από τις εμφανίσεις της Νοτς Κάουντι και το οποίο αντικατέστηκε το αρχικό ροζ που είχε επιλεχθεί.
εποχή Ανιέλι
Το 1923 την ομάδα ανέλαβε ο ιδιοκτήτης της FIAT Εντοάρντο Ανιέλι. Η ομάδα μετακόμισε στο ιδιόκτητο γήπεδο “Villar Perosa”. Την περίοδο 1926-27 η Γιουβέντους κατέκτησε το δεύτερο της πρωτάθλημα νικώντας την Άλμπα Ρόμα στους τελικούς με συνολικό σκορ 12-1. Κύριος σκόρερ της εκείνη την χρονιά ανεδείχθη ο Αντόνιο Βότζακ.
Η Γιουβέντους κυριάρχησε το πρώτο μισό της δεκαετίας του ’30. Από το 1930 έως και το 1935 κατέκτησε 5 συνεχόμενες φορές το πρωτάθλημα Ιταλίας, τις 4 με προπονητή τον Κάρλο Καρκάνο. Η ομάδα έφτασε και μέχρι τον τελικό του Mitropa Cup, όπου έχασε από τη Σλάβια Πράγας.
Το 1933 μετακόμισε στο «Στάδιο Μπενίτο Μουσολίνι», 65.000 θέσεων που κτίστηκε για τους αγώνες του Μουντιάλ 1934. Μετά τον θάνατο του Εντοάρντο Ανιέλλι στις 14 Ιουλίου 1935, αρκετοί από τους παίκτες εγκατέλειψαν την ομάδα. Το 1938 τερμάτισε δεύτερη πίσω από την Ambrosiana-Inter, ενώ την ίδια χρονιά κατέκτησε το κύπελλο Ιταλίας, για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Το πρώτο ευρωπαϊκό και η τραγωδία του Χέιζελ
Αν και η Γιουβέντους κυριαρχούσε στην Ιταλία, στην Ευρώπη η πρώτη επιτυχία της ήρθε μόλις το 1977. Τότε κατέκτησε το Κύπελλο UEFA, στους διπλούς τελικούς ενάντια στην Ατλέτικ Μπιλμπάο, με συνολικό σκορ 2-2 (Τορίνο: 1-0, Μπιλμπάο: 2-1). Τα γκολ για την ιταλική ομάδα πέτυχαν ο Μάρκο Ταρντέλι στο Τορίνο και ο Ρομπέρτο Μπετέγκα στο Μπιλμπάο. Προπονητής της εκείνη την εποχή ήταν ο Τζιοβάνι Τραπατόνι. Ο Τραπατόνι θα οδηγήσει την Γιουβέντους όλη τη δεκαετία του ’80, όντας έτσι ο μακροβιότερος προπονητής της.
Το 1983 φτάνει ξανά στον τελικό του Κυπέλλου Ευρώπης, αλλά στον τελικό του ΟΑΚΑ, στην Αθήνα, έχασε από το Αμβούργο με 1-0 (το γκολ του Αμβούργου πέτυχε ο Φέλιξ Μάγκαθ στο 8’).
Τελικά το τρόπαιο ήρθε στις 29 Μαΐου 1985. Στον τελικό του Χέιζελ, στις Βρυξέλλες, ενάντια στη Λίβερπουλ ο Μισέλ Πλατινί πέτυχε το μοναδικό τέρμα της συνάντησης με πέναλτι στο 56 ο λεπτό. Το παιχνίδι όμως σημάδεψε ο θάνατος 39 ανθρώπων, κυρίως οπαδών της Γιουβέντους, όταν οπαδοί της Λίβερπουλ τους επιτέθηκαν, ενώ ένας τοίχος του παλιού γηπέδου υποχώρησε και τους καταπλάκωσε. Η τραγωδία αυτή, που θα χαρακτηρισθεί και ως η «πιο σκοτεινή ώρα στην ιστορία των πρωταθλημάτων της UEFA», θα αλλάξει τελικά και την ιστορία του ποδοσφαίρου τη Ευρώπης, κυρίως στην Αγγλία, οπού οι ομάδες της θα τιμωρηθούν με αποκλεισμό για αρκετά χρόνια.
Το σκάνδαλο Καλτσιόπολι
Από το 2004 προπονητής της ανέλαβε ο Φάμπιο Καπέλο. Με τον Καπέλο κατάφερε να τερματίσει δύο φορές στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος. Τον Μάιο του 2006 η ιταλική αστυνομία διενεργούσε έρευνες στη Νάπολη, σχετικά με τις δραστηριότητες του ιταλικού γραφείου μάνατζερ ποδοσφαίρου GEA World. Οι εφημερίδες δημοσίευσαν τηλεφωνικές συνομιλίες σύμφωνα με τις οποίες ο γενικός διευθυντής της Γιουβέντους Λουτσιάνο Μότζι είχε επικοινωνία με διάφορους ανθρώπους του Ιταλικού ποδοσφαίρου με σκοπό τον επηρεασμό των αποτελεσμάτων σε κάποιους αγώνες. Εκτός από την Γιουβέντους, στο σκάνδαλο (που ονομάστηκε Καλτσιόπολι) εμπλέκονταν και η Μίλαν, η Φιορεντίνα, η Λάτσιο και η Ρετζίνα.
Ο Μότζι και άλλα δύο μέλη του διοικητικού συμβουλίου υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους στις 13 Μαΐου, ενώ ξεκίνησε δίκη για το θέμα. Πριν την έκδοση της ποινής ο Καπέλλο αποχώρησε από την ομάδα και υπέγραψε στην Ρεάλ Μαδρίτης. Η πρωτόδικη ποινή εξεδόθη στις 4 Ιουλίου 2006. Η Γιουβέντους υποβιβαζόταν στην τρίτη κατηγορία, ενώ η Φιορεντίνα και η Λάτσιο στη δεύτερη. Επίσης από την ομάδα έπρεπε να αφαιρεθούν 30 πόντοι από το επόμενο πρωτάθλημα ενώ αφαιρούνταν (λιγότεροι) βαθμοί και από τις άλλες 4 ομάδες. Της αφαιρέθηκαν επίσης τα πρωταθλήματα του 2005 και 2006, τα οποία δόθηκαν στην Ίντερ, αποκλείστηκε από το champions league της επόμενης περιόδου, υποχρεώθηκε να δώσει 3 αγώνες κεκλεισμένων των θυρών, ενώ τιε επιβλήθηκε και πρόστιμο £31,000,000. Διάφορες παρόμοιες ποινές δόθηκαν και για τις άλλες ομάδες. Οι ομάδες κατέθεσαν έφεση. Μετά την εκδίκαση της έφεσης η Γιουβέντους ήταν η μόνη ομάδα που υποχρεώθηκε να πέσει κατηγορία, αλλά στη Σέριε Β και όχι στην τρίτη κατηγορία.
Τελικά η ποινή βαθμών για την επόμενη σεζόν μειώθηκε αρχικά στους 17 και μετά από προσφυγή στην Ιταλική Ολυμπιακή Επιτροπή (CONI) στους 9, ενώ δεν ίσχυσαν οι χρηματικές ποινές. Από την ομάδα έφυγαν οι Φάμπιο Καναβάρο, Λιλιάν Τουραμ, Πατρίκ Βιεϊρά, Τζιανλούκα Ζαμπρότα και ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς που πουλήθηκε στην Ίντερ, έναντι 34,3 εκατομμύρια ευρώ. Αντίθετα, στην ομάδα αποφάσισαν να παραμείνουν ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν, ο αρχηγός Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, ο Πάβελ Νέτβεντ, ο Μάουρο Καμουρανέσι και ο Νταβίντ Τρεζεκέ.
Σύμφωνα με άλλα στοιχεία, ερευνήθηκε και ένας αγώνας της Γιουβέντους με την Μίλαν που είχε λήξει 0-0, χωρίς όμως να υπάρχει κάποια επιπλέον τιμωρία για την ομάδα της Γιουβέντους. Από την άλλη, τον Δεκέμβριο του 2009, δικαστήριο της Νάπολι επέβαλε ποινή φυλάκισης τριών ετών στον πρώην αθλητικό διευθυντή της Γιουβέντους, την περίοδο του σκανδάλου, Αντόνιο Τζιράουντο.
Αργότερα, σύμφωνα με τον Ιταλικό τύπο, θεωρήθηκε πως η Ίντερ ίσως να είχε κάποια εμπλοκή στο σκάνδαλο, ενώ τον Απρίλιο του 2009, κατά την δίκη του σκανδάλου, η υπεράσπιση του Μότζι παρουσίασε κασέτες στις οποίες ο πρόεδρος της Ιντερ, Μάσιμο Μοράτι, μιλάει με τον υπεύθυνο των διαιτητών, εκείνης της εποχής, Πάολο Μπέργκαμο.
Η επιστροφή στην Serie A
Το 2007 η Γιουβέντους έπαιξε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε κατηγορία εκτός της Σέριε Α. Το πρώτο της παιχνίδι στη Σέριε Β έληξε 1-1 με αντίπαλο τη Ρίμινι. Προπονητής ανέλαβε ο πρώην της παίκτης Ντιντιέ Ντεσάμπ.
Τελικά το τέλος της χρονιάς τους βρήκε στη πρώτη θέση. Με την επιστροφή τους στην Σέριε Α νέος προπονητής ανέλαβε ο Κλαούντιο Ρανιέρι.
Χρώματα, σύμβολα και προσωνύμια
Τα αρχικά χρώματα της ομάδας ήταν το ροζ και το μαύρο. Οι φανέλες της ήταν ροζ, ενώ το σορτς και οι κάλτσες ήταν μαύρες. Το 1903 αποφάσισαν να αλλάξουν τις φανέλες τους. Στην ομάδα της Γιουβέντους αγωνιζόταν ο Τζον Σάβατζ, ο οποίος ζήτησε βοήθεια από έναν φίλο του στην Αγγλία που ζούσε στο Νότιγχαμ. Αυτός τους έστειλε τις εμφανίσεις της στα χρώματα της ομάδας που υποστήριζε, της Νοττς Κάουντρι, σε χρώματα μαύρο και άσπρο. Η Γιουβέντους αποφάσισε να χρησιμοποιεί από εκεί και πέρα αυτά τα χρώματα, καθώς επέδειχναν κύρος και δύναμη.
Το σήμα της έχει υποστεί από το 1920 μικρές τροποποιήσεις, η τελευταία από τις οποίες έγινε το 2005. Το σήμα της, από το 2004 και μέτά, είναι ένας οβάλ κύκλος που περιέχει 3 μαύρες λωρίδες και 4 λευκές. Στο κάτω μέρος αναπαριστάται ο όρθιος ταύρος, που είναι το έμβλημα της πόλης του Τορίνο. Στο πάνω μέρος του σήματος υπάρχει το όνομα της Γιουβέντους. Πάνω από τον ταύρο υπάρχει επίσης ένα στέμμα, που είναι μία αναφορά στη «Augusta Tourinorum», την Ρωμαϊκή ονομασία της πόλης του Τορίνο που ήταν πρωτεύουσα της επαρχίας Πιεντμόντ. Τα πιο παλιά χρόνια το έμβλημά της είχε φόντο σε σκούρο μπλε χρώμα (μπλε Σαβοΐας), που δήλωνε την παράδοση του Τορίνο, ενώ τα χρώματα μαύρο και άσπρο τοποθετήθηκαν το 1980. Επίσης υπήρχαν τα δύο αστέρια στη κορυφή του εμβλήματος, που τώρα δεν υπάρχουν, που αποκτήθηκαν με τη συμπλήρωση 10 και 20 πρωταθλημάτων, ενώ ο ταύρος ήταν μάυρος μέσα σε μια ασπίδα σε χρώμα χρυσό, ενώ χρυσό ήταν και το στέμμα (σήμερα είναι σε χρώμα μαύρο). Την περίοδο από το 1980 έως το 1990 σαν έμβλημα χρησιμοποιήθηκε μία ζέβρα.
Το προσωνύμιο «la Vecchia Signora» (η μεγάλη κυρία) είναι ένα λογοπαίγνιο σε σχέση με το όνομα της ομάδας που σημαίνει νεότητα. Αποτελεί επίσης μία αναφορά στην ηλικία της ομάδας και η ρίζες του φτάνουν την δεκαετία του ΄30. Το Κυρία είναι ο τρόπος με τον οποίο αναφέρονταν σε αυτοί οι οπαδοί της πριν το 1930. Το προσωνύμιο «la fidanzata d’ Italia» (η φιλενάδα της Ιταλίας) δόθηκε καθώς ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στους οικονομικούς μετανάστες κυρίως από τη Νάπολη και το Παλέρμο, που έρχονταν στη πόλη για να δουλέψουν στα εργοστάσια της ΦΙΑΤ. Τα ονόματα «I bianconeri» (ασπρόμαυροι) και «le zebre» (οι ζέβρες) είναι αναφορά στα χρώματα της ομάδας.
Οι τίτλοι της “Κυρίας”
Ιταλία
28 Πρωταθλήματα: 1905, 1926, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1950, 1952, 1958, 1960, 1961, 1967, 1972, 1973, 1975, 1977, 1978, 1981, 1982, 1984, 1986, 1995, 1997, 1998, 2002, 2003, 2012
9 Κύπελλα: 1938, 1942, 1959, 1960, 1965, 1979, 1983, 1990, 1995
5 Σούπερ Καπ: 1995, 1997, 2002, 2003, 2012
Ευρώπη
2 Κύπελλα Πρωταθλητριών: 1985, 1996
1 Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1984
3 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ: 1977, 1990, 1993
1 Κύπελλο Ιντερτότο: 1999 – μαζί με τις Γουέστ Χαμ και Μονπελιέ
2 Σούπερ Καπ Ευρώπης: 1984, 1996
Κόσμος
2 Διηπειρωτικά: 1985, 1996
Το πρωτάθλημα του 2012
Περισσότερες ειδήσεις στο pamesports.gr
