Κατά τη γνώμη μου μέσα που τα αρκετά θετικά που εφκήκαν που το παιχνίδι του Σαββάτου με το Αποελ (btw κάμνω μίλλες ακόμα που εχτές), το σημαντικότερο είναι ότι επιτέλους ωριμάσαμε σαν οπαδοί. Είμαστε σε θέση πλέον να ξεχωρίσουμε πότε η ομάδα χάνει εξαιτίας της ίδιας και πότε χάνει εξαιτίας εξωτερικών και απρόβλεπτων παραγόντων. Μάθαμε επίσης να αναγνωρίζουμε πότε οι παίχτες μας διούν τα ούλλα έστω κι αν δεν καταφέρουν στο τέλος να κερδίσουν. Το κυριότερο όμως είναι ότι μάθαμε να είμαστε υπομονετικοί και να αγαπούμε την ΟΜΟΝΟΙΑ πραγματικά, ασχέτως αποτελεσμάτων και βαθμολογικής κατάταξης. Διότι συμφωνούμε ότι το να κυνηγώ την τέταρτη θέση δεν αρμόζει στο όνομα και την ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αλλά ούτε και το να κλαψουρίζω, να τα παραιτώ και να μοιράζω μόνο ευθύνες δεξιά και αριστερά ταιριάζει στο προφίλ και την ιδιοσυγκρασία του Ομονοιάτη.
Η διαφορά μας φίλοι μου που ούλλους τους υπόλοιπους οπαδούς του νησιού είναι η εξής: Εμείς αγαπούμε την ομάδα μας, ενώ οι υπόλοιποι αγαπούν τις επιτυχίες των ομάδων τους.
Εν θέλω να πω πολλά για το παιχνίδι με το Αποελ. Είδαμε τα γνωστά, παίχτηκε το ίδιο έργο σε επανάληψη. Κάλπικο γκολ στα αρχικά στάδια, ασυλία στις κίτρινες για τα μωρά, αποβολή για εμάς, γενικά στην καλύτερη περίπτωση διαιτησία 70%-30%. Η απορία μου είναι ούτε οι ίδιοι εν βαρκούνται; Εν νιώθουν την ανάγκη να παίξουν μια φορά 50-50 για να δουν και τις πραγματικές δυνατότητες της ομάδας τους και αν μπόρουν να μας κερδίσουν καθαρά; Διότι εν πραγματικά απίστευτο να σπάζω το νου μου να ανακαλύψω έστω και ένα παιχνίδι τα τελευταία 10 χρόνια που να ευνοήθηκε η ΟΜΟΝΟΙΑ σε παιχνίδι με το Αποελ και να μεν βρίσκω. Ναι, η μάππα επέρασεν ούλλη αλλά ο βοηθός είχεν μπροστά το δοκάρι και τον Σπούγκιν και ήταν δύσκολο. Έλα ρε μεγάλε ώστε είχεν μπροστά το δοκάρι α; Έχω σου νέα, αν είχεν μπροστά το δοκάρι και είδεν τη μάππα να ρέμπει δεξιά του δοκαρκού σημαίνει η μάππα ήταν έξω. Αν πάλε εν επρόλαβεν να εν στην ευθεία του δοκαρκού, προφανώς το cooper test επέρασεν το κανένας σωσίας του. Αλλά εγώ εννα σπάσω πως γίνεται κάθε χρόνο ούλλες οι δύσκολες οι φάσεις και οι αμφισβητούμενες να εν τελικά υπέρ του Αποελ. Σαν έφεφκα που το γήπεδο είχεν και ένα καημένο γερούι και επαραμίλαν ότι εν εξαναφάαμεν κόκκινη στη μέση του γηπέδου. Εκοντοστάθηκα και είπα του: Ντικουμάνα, Εσπασαντίν, Αλωνεύτης. Ούλλες μες τη μέση του γηπέδου μάστρε. Ούλλες με το Αποελ μάστρε. Ευτυχώς εγέλασεν και εν επετάχτηκεν μες το γήπεδο. Τέλοσπαντων περαστικά σας.
Πάμε στο παιχνίδι με την Ανόρθωση. Συμφωνώ ότι ούλλοι προτιμούμε παρά να το πιάσει το Αποελ να το πιάσει η Ανόρθωση. Δεκτό. Που την άλλη όμως εν αδιανόητο να περνά που το μυαλό μας η σκέψη ότι εν συζητήσιμο το να τους χαρίσουμε το Σάββατο. Εκτός του ότι θέλουμε νίκη για να μπούμε τετράδα, η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν χαρίζει κανενού. Και ξέρετε γιατί; Διότι έχει αξιοπρέπεια, έχει ιστορία, έχει φανέλα. Με τον Άδωνι Δαλίου να παίζουμε σε επαναληπτικό του 10-0 στο κύπελλο και να παίζω εγώ και οι παρέες μου με τις φανέλες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν δέχουμαι να χάσω, ούτε να χαρίσω. Ακόμα μια διαφορά μας που τους υπόλοιπους. Και για όσους ξεχνούν θυμηθείτε το Ανόρθωση-Αποελ στα palyoff στο Παπαδόπουλος το 2009-2010 και το περσινό ΑΕΛ-Ανόρθωση στο Τσίρειο. Όποιος μπόρει και έχει τα κότσια ας παίξει να μας δέρει. Και αν είναι καλύτερος και καταφέρει τα μπράβο του. Χάρες δεν έχει για κανένα. Διότι κάμνοντας χάρες μιτσιανίσκεις σαν ομάδα. Και εμείς εν θα μιτσιάνουμε ποττέ. Οπότε το Σάββατο η νίκη είναι αδιαπραγμάτευτη. Όπως αδιαπραγμάτευτο είναι και το να γεμώσουμε το ΓΣΠ για να δείξουμε ακόμα μια φορά στους αλλόθρησκους ποιος είναι το αφεντικό της Κύπρου. ΟΜΟΝΟΙΑ μέχρι το τέλος!
ΥΓ: Εν ξέρω γιατί σήμερα έγραψα στην Κυπριακή διάλεκτο, αλλά έφκεννε μου καλύτερα. Στο κάτω κάτω είμαι Κυπραίος και είμαι περήφανος. Και ο νοών νοείτω!
Το Κεντρί – 25/01/2013
