Για δύο και κάτι περιόδους, η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν κοιτούσε απλά την ΑΕΚ στα μάτια, αλλά ήταν καλύτερη της κιόλας. Μια ΑΕΚ που είναι κατά την άποψη του γράφοντα μακράν η καλύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα και που συνδυάζει Ευρώπη και Κύπρο. Κάπου εκεί, η ομάδα του Νικόλα Παπαδόπουλου έμεινε από δυνάμεις. Και δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε να γίνεται αυτό.
Προφανώς το γεγονός οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο βάθος. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πήρε το ρίσκο να στηρίξει τον πάγκο της σε δικά της παιδιά, που θα κερδίσουν φέτος πολύτιμες εμπειρίες από αγώνες υψηλού επιπέδου και στο μέλλον θα αποτελέσουν τη ραχοκοκκαλιά της. Το σκεπτικό μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους και ξέραμε πως φέτος ίσως στοιχίσει σε κάποια ματς. Αν ο Παπαδόπουλος είχε άλλους 1-2 έμπειρους στο πάγκο (συνήθως στηρίζεται σε 7-8 παίκτες) θα έπαιρνε κι άλλα παιχνίδια. Όμως στηρίζει την απόφαση που πήρε το τμήμα από την αρχή.
Κατά τα άλλα, το δεύτερο φαινόμενο που επαναλαμβάνεται είναι η ΟΜΟΝΟΙΑ να κοιτάζει στα μάτια τους καλύτερους του αθλήματος, αλλά να χάνει από αντιπαλους που θα μπορούσε να κτυπήσει. Πριν 2 εβδομάδες, έχασε στο τελευταίο σουτ από το Κεραυνό, χθες έχασε στο τέλος από την ΑΕΚ. Αν μπορούσε να αποβάλει το άγχος της στους βατούς αγώνες, θεωρούμε πως θα είχε το ίδιο καλή απόδοση και σε αυτούς και θα είχε περισσότερα ροζ φύλλα αγώνα. Η ομάδα ρουφάει εμπειρίες, μαθαίνει και είμαστε βέβαιοι πως θα μάθει να διαχειρίζεται καταστάσεις. Αρκεί να διατηρηθεί η σταθερότητα στο τμήμα. Ο Παπαδόπουλος με τον Αδάμου κάνουν πολύ καλή δουλειά και είμαστε σίγουροι πως σε βάθος χρόνου θα φανεί και στα αποτελέσματα.
