Κάποτε θα μπορούσε να έχει σπαθί και ασπίδα… Τώρα μια σφυρίχτρα είναι αρκετή! Το παίζει τάχα αμερόληπτος και αντικειμενικός. Η πράσινη όμως τον καταγωγή του τον βασανίζει… Και αφού κατάπιε με ευκολία τα βάναυσα μαρκαρίσματα των σκληροτράχηλων αμυντικών με τα κίτρινα και μπλε, αφού έβαλε τον πράσινο αμυντικό να κάνει ένα γύρο για να μπει ξανά στο γήπεδο (πως μας έβαζαν τιμωρία οι γυμναστές στο Λύκειο) γιατί εξέλαβε τον τραυματισμό των 8 ραφών ως θέατρο, έβγαλε και την κόκκινη στο 88’ για να δέσει το γλυκό. Να πάρει τα εύσημα από τα αφεντικά του, να δείξει ότι δεν μασάει,να επαναβεβαιώσει ότι το πράσινο περιβάλλον που τον βασανίζει ανήκει στο μακρινό παρελθόν.
Έγραψε και τα δικά του στο φύλλο αγώνα (απότοκο από τον στρατό, όταν του έλεγε ο διοικητής του θα σε τυλίξω σε μια κολλά χαρτί και θα σε στείλω στρατοδικείο) και καθάρισε.
Ένα πράγμα δεν κατάλαβε ο Πανμέγιστος… Ότι θα τον στύψουν σαν λεμονόκουπα και θα τον ρίξουν στο μπλε σακούλι. Όχι αυτό της ανακύκλωσης, το άλλο που πάει ευθεία στον Κοτσιάτη. Γιατί υπάρχουν και άλλα λαμόγια, με καθαρό μητρώο!
Συνέχισε το έργο σου μεγάλε. Όμως την καταγωγή σου, μην την επικαλεστείς ξανά!! Μας προσβάλλεις!! Μας εξευτελίζεις!! Γιατί εμείς χατίρια, δεν ζητήσαμε ποτέ!
Από την άλλη όμως την αλήθεια την κοιτάμε κατάματα, όσο πικρή κι’ αν είναι.
