Δεν έμαθα ποτέ να κρύβομαι. Ούτε πίσω απ’ το δάκτυλο μου, ούτε πίσω από δικαιολογίες.
Χάσαμε το παιχνίδι από την Ανόρθωση για δύο λόγους. Πρώτον διότι είναι πιο σοβαρή ομάδα από εμάς. Εκμεταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες τους και κέρδισαν. Καθαρά και μπράβο τους. Ο δεύτερος λόγος με πονά περισσότερο. Πρόκειται δυστυχώς για το πρόβλημα ποιότητας του ρόστερ. Και εξηγούμαι. Γιατί καλύτερα να τα πούμε φέτος που είναι χαμένη η χρονιά, με την ελπίδα ότι το καλοκαίρι θα τα διορθώσουμε.
Τριτοκλασάτος τερματοφύλακας. Ούτε καν δευτεροκλασάτος. Η ευθύνη του στο πρώτο τέρμα είναι ολική. Πραγματικά δεν θυμούμαι τον τερματοφύλακα αυτόν να κάνει μία βαρβάτη έξοδο σε ολόκληρο το πρωτάθλημα. Ναι κύριε. Εγώ θέλω τον τερματοφύλακα μου να βγαίνει και να τους θερίζει όλους και όλα. Όχι να σκάει η μπάλα στην μικρή περιοχή και εγώ να το παίζω παρατηρητής. Τα είπαμε ξανα για τον Γιωργαλλίδη. Από τις χειρότερες αποδεσμεύσεις, αν όχι η χειρότερη. Πάμε παρακάτω. Και το δεύτερο τέρμα οφείλεται σε ατομικό λάθος ποδοσφαιριστή που θα έπρεπε να βρίσκεται στην Ομόνοια μόνο ως «πάτσια». Η ντρίπλα που «τρώει» από τον Κάλβο ο αριστερός μου μπακ στο δεύτερο γκολ είναι παιδική. Σωριάζεται στο έδαφος και αφήνει την πτέρυγα εκτεθειμένη. Άλλο ένα λάθος των ανθρώπων του προγραμματισμού που μας στοιχίζει πόντους. Φέρτε στο μυαλό σας τους χαμένους βαθμούς. Οι πλείστοι προήλθαν από ατομικά λάθη ποδοσφαιριστών μας. Άχνα, Άεκ εντός και εκτός, Απόλλων, Δόξα, Ανόρθωση. Ένα κοινό. Όλα από την αριστερή μας πτέρυγα.
Φωτοβολίδες. Ο Λοϊζίδης, ο Σάντης και η παρέα τους προχώρησαν στην αναμενόμενη τροποποίηση. Για κάθε μία παραπομπή μετά τις πρώτες έξι, επιβάλλεται ποινή κεκλεισμένων των θυρών, η οποία είναι εξαγοράσιμη. Ο στόχος μας παραμένει ο ίδιος. Ούτε μία φωτοβολίδα. Δεν έχουμε 40 χιλιάρικα να πετάξουμε. Άστε τους να πληρώνουν εκείνοι. Εμείς δεν χρειαζόμαστε φωτοβολίδες για να φτιάξουμε ατμόσφαιρα. Η φωνή η δικιά μας είναι ίση με μια κερκίδα βεγγαλικά. Μας φτάνουν τα προβλήματά μας, μην δημιουργούμε περισσότερα από μόνοι μας.
Θέμα Αβραάμ. Δέχομαι ότι ο ποδοσφαιριστής ζήτησε να φύγει. Επανειλημμένως. Είναι όμως ο χειρισμός του θέματος που ενοχλεί. Θέλεις να φύγεις Αβραάμ; Δημοσιοποίησε αγαπητή διοίκηση μου το ποσό που έλαβες για να τον πουλήσεις, να νιώσει και ο κόσμος σου ότι εν σου «εγελάσαν». Διότι στο πίσω μέρος του μυαλού μας είναι ότι όλοι αυτοί (Σάλατιτς και σία) φεύγουν απλά χαρίζοντας τα δεδουλευμένα τους. Η ανακοίνωση είναι πάντα ίδια. Μιλά αορίστως για «οικονομικό όφελος» και συμβάλλει περισσότερο στο υφιστάμενο ήδη κλίμα αδιαφάνειας που διέπει τη σχέση λαού και διοίκησης. (Εδώ οι απέναντι έβγαλαν 300 χιλιάρικα χαλαρά πουλώντας κάποιον Γιάχιτς που τους έπαιξε μπάλα ένα τρίμηνο με το ζόρι). Διορθώστε το. Γιατί αν ο κόσμος δέχτηκε χλιαρά την περίπτωση Αβραάμ, δεν θα πράξει το ίδιο για άλλους παίχτες. Και θεωρώ είναι ξεκάθαρο σε ποιους αναφέρομαι. Ας ξεκαθαρίσουμε όμως και τούτο: Στην ΟΜΟΝΟΙΑ δεν μένει κανένας με το ζόρι. Είναι τιμή σας κύριοι ποδοσφαιριστές να φορείτε τη φανέλα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Τη φανέλα της μεγαλύτερης και ενδοξότερης ομάδας του τόπου. Τη φανέλα με το τριφύλλι! Όποιος θέλει να φύγει, να πάει στο καλό. Εμείς δεν παρακαλάμε κανέναν. Διότι μπορεί η Ομόνοια τον τελευταίο καιρό να αντιμετωπίζει σωρεία προβλημάτων – οικονομικών και μη – αλλά σε λίγο καιρό θα γίνει πάλι το φόβητρο ολόκληρης της Κύπρου. Διότι πολύ απλά, είναι η ΟΜΟΝΟΙΑ.
Όλοι δίπλα στην ΟΜΟΝΟΙΑ λοιπόν. Γιατί όπως έγραψα και την προηγούμενη βδομάδα, η διαφορά μας με τους οπαδούς των άλλων ομάδων, είναι ότι εμείς αγαπάμε την ομάδα μας, ενώ οι άλλοι αγαπάνε τις επιτυχίες των ομάδων τους. Είμαστε μαθημένοι στις δυσκολίες εμείς. Θα βρούμε τον δρόμο μας. Είμαι σίγουρος. ΟΜΟΝΟΙΑ, μέχρι το τέλος.
Το κεντρί 01/02/13
