Η πέμπτη συνεχόμενη νίκη δικαιολογημένα σκόρπισε χαμόγελα και ελπίδα στο στρατόπεδο της ομάδας μας. Με τα όσα συμβαίνουν στην περιρρέουσα και με την ομάδα σε δύσκολη οικονομική θέση, οι συνεχόμενες νίκες και καλές εμφανίσεις μας επιτρέπουν να αντικρίσουμε το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία.
Χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε τις τελευταίες εμφανίσεις, ας έχουμε υπόψη ότι αυτές επιτεύχθηκαν εις βάρος του Εθνικού, της Αγίας Νάπας, της Σαλαμίνας, του Ολυμπιακού και της ΑΕΠ. Παρόλο που είναι πολύ σημαντικό να κερδίζεις τα θεωρητικά εύκολα παιγνίδια -λαμβάνοντας υπόψη και πόσες φορές την πατήσαμε στο παρελθόν- είναι γεγονός πως και οι πέντε ομάδες, ποιοτικά είναι υποδεέστερες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Τα επόμενα παιγνίδια θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως εξεταστική περίοδος, αφού μας δίνουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε βαθμολογικό άλμα. Είναι τα παιγνίδια που, κατά την προσωπική μου άποψη πάντοτε, θα καθορίσουν την πορεία της φετινής ΟΜΟΝΟΙΑΣ. ΑΕΚ εκτός, ΑΕΛ εντός, ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ, Ανόρθωση εντός. Πάντως, οι εμφανίσεις του πρώτου γύρου σ’ αυτά τα παιγνίδια μας δίνουν το δικαίωμα να ελπίζουμε. Σε κανένα από αυτά δεν υστερήσαμε. Και γενικά μπορούμε να πούμε πως παρόλα τα προβλήματα που ταλανίζουν το σωματείο μας, η φετινή Ομόνοια δικαιούτο να έχει στο ενεργητικό της αυτή την στιγμή τουλάχιστον ακόμη 5-6 βαθμούς. Και αυτό είναι κάτι που αναγνωρίζουν και οι αντιπάλοι μας.
Η στάση του προπονητή μάς, μας δείχνει το δρόμο. Λίγα λόγια, αυτογνωσία, σκληρή δουλειά. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να πετάμε στα σύννεφα. Πρέπει να συνεχίσουμε να έχουμε επίγνωση των δυσκολιών. Τα οικονομικά προβλήματα, το μικρό ρόστερ, τις πιθανές σφαγές μόλις πάμε να σηκώσουμε κεφάλι. Να δούμε το κάθε ντέρμπι ξεχωριστά και να επιδιώξουμε τη μέγιστη δυνατή συγκομιδή. Γιατί όχι και το απόλυτο.
Κίνητρα υπάρχουν.
Σε ομαδικό επίπεδο: Να διεκδικήσουμε την εξοδό μας στην Ευρώπη και να αποδείξουμε πως η ΟΜΟΝΟΙΑ, όσα προβλήματα και αν έχει, παραμένει η μεγαλύτερη ομάδα στην Κύπρο. Η ομάδα που στο -13 κουβαλά 7,000 κόσμο. Οι 7,000 θα γίνουν άνετα 15,000 αν κερδίσουμε τα ντέρμπι που ακολουθούν. Να φέρουμε τον κόσμο μας ξανά στο γήπεδο.
Σε ατομικό: Ο ανεβασμένος Χριστοφή να μας πείσει ότι η ανοδική του πορεία δεν έχει πισωγύρισμα. Ο Κυριάκου να αποδείξει ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα και στα ντέρμπι, απέναντι σε πιο καλούς εξτρέμ. Ο Σκέμπρι να κλειδώσει τη θέση του στην εντεκάδα, ο Εφραίμ να ξαναγίνει ο καλός Εφραίμ που τόσο έχουμε ανάγκη και ο Άλβες να πιάσει το πολυβόλο του. Ασσίς και Λεάντρο να συνεχίσουν να ηγούνται της προσπάθειας για αντεπίθεση.
Για τίτλο μπορεί να μην έχουμε ελπίδες, όμως μένουν άλλα 18 ματς και η δεύτερη θέση είναι μόλις εννιά βαθμούς μακριά. Μεσολαβεί διακοπή, ευεργετική για τους τραυματίες, ενώ ξεκινά και η μεταγραφική περίοδος. Δεν χρειάζονται μεταγραφές για χάρη των μεταγραφών και αυτό φαίνεται να το γνωρίζει καλά ο Τόνι. Αν όμως βρεθούν 1-2 ποιοτικές περιπτώσεις, εντός των υφιστάμενων δυνατοτήτων, οι οποίες θα μας ανεβάσουν επίπεδο αγωνιστικά, τότε ναι. Το σίγουρο είναι ότι θα χρειαστούμε τις ποιοτικές επιλογές στον πάγκο. Για να γυρίσουμε παιγνίδια, για να κρατήσουμε ή να αυξήσουμε το σκορ.
Το πιο θετικό που παρατηρούμε είναι η διάθεση και η αγωνιστική πειθαρχία που δείχνουν οι ποδοσφαιριστές στο γήπεδο. Φαίνεται πως βρήκαν ξανά την όρεξη να παίξουν ποδόσφαιρο. Τρέχουν, μαρκάρουν, πέφτουν τάγκλιγκ, κάνουν την έξτρα κούρσα. Σουτάρουν, ντριπλάρουν, πανηγυρίζουν ομαδικά. Αυτά είναι ελπιδοφόρα μηνύματα.
Το πιο σημαντικό βέβαια είναι να υπάρξει σταθερότητα και διάρκεια στην απόδοση.
