Για μια ομάδα του βεληνεκούς της Ομόνοιας, οτιδήποτε άλλο πέραν της κατάκτησης του πρωταθλήματος είναι αποτυχία. Και όποιοι αδυνατούν να το αντιληφθούν καλά θα κάνουν να αποκαταστήσουν τη σχέση τους με την ιστορία του σωματείου.
Η Ομόνοια, η μεγαλύτερη και λαοφιλέστερη ποδοσφαιρική ομάδα της Κύπρου, είναι γεννημένη πρωταθλήτρια. Καμία «στείρα» χρονιά δεν συνιστά επιτυχία. Η ποδοσφαιρική ιστορία καταγράφει μόνο τους τίτλους. Με αυτούς η ομάδα μας στέφθηκε βασίλισσα του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Από την κορυφή στον πάτο
Οι πρωτεργάτες αρνήθηκαν τον συμβιβασμό με τα δευτερεία και κάθε είδους μετριότητες. Συγκρούστηκαν με τα κατεστημένα, πρωτοπόρησαν για τα δεδομένα της εποχής τους και με καρδιά πρωταθλητή οδήγησαν την ομάδα στην κορυφή του κυπριακού ποδοσφαίρου. Με πανίσχυρες ακαδημίες, τον κόσμο ασπίδα και δόρυ σε κάθε γωνιά της Κύπρου, με ανθρώπους διορατικούς στο πηδάλιο.
Η Ομόνοια ήταν η πρώτη ομάδα που έφερε στην Κύπρο ξένους ποδοσφαιριστές. Πρώτη πήγε για προετοιμασία στο εξωτερικό, ενώ είχε, επίσης, ξεκινήσει την ανέγερση του δικού της αθλητικού Κέντρου στη Μια Μηλιά, με τις εργασίες να αναστέλλονται λόγω της Τουρκικής εισβολής. Ένα αθλητικό Κέντρο το οποίο έκτιζαν μαζί ποδοσφαιριστές και φίλαθλοι. Προπονητές άλλων ομάδων μαζεύονταν στο παλιό ΓΣΠ, κάθονταν στην κερκίδα και παρακολουθούσαν τις προπονήσεις της Ομόνοιας, καταγράφοντας τις μεθόδους που εφάρμοζαν οι εκάστοτε προπονητές της. Τα αλλεπάλληλα νταμπλ, οι διεθνείς βραβεύσεις και οι επιτυχίες στην Ευρώπη δεν ήρθαν τυχαία.
Η πτώση ξεκίνησε όταν τα δεδομένα στο ποδόσφαιρο άρχισαν να αλλάζουν. Η νέα φρουρά αντί να προσαρμοστεί, σφύριζε αδιάφορα. Συνέχιζε το ξεκούρδιστο βιολί της την ώρα που η ομάδα κατρακυλούσε και ενώ άλλα σωματεία έκαναν άλματα. Τα τελευταία 24 χρόνια έγιναν εγκληματικά λάθη. Από το 1989 έχουμε κατακτήσει μόνο πέντε πρωταθλήματα. Μπορεί να είχαμε και κάποιες καλές χρονιές, όμως η γενική εικόνα καταδεικνύει ότι χάσαμε το δρόμο μας.
Η απώλεια επαφής με τα νέα δεδομένα στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό τοπίο, η αποξένωση από τον κόσμο, η στροφή σε αγορές και συμβόλαια εκατομμυρίων, η ανάθεση της τύχης του σωματείου σε «ξύλα απελέτζιητα» και νεόπλουτους αρχοντοχωριάτες που ήθελαν να κάνουν το κομμάτι τους, η παρουσία ανίδεων καθώς και επιτήδειων σε θέσεις κλειδιά, η πολιτική εκμετάλλευση της Ομόνοιας από κάθε λογής τυχοδιώκτες σε συνδυασμό με την εξευτελιστική γύμνια στο παρασκήνιο… συνέθεταν αργά και βασανιστικά το πάζλ της παρακμής. Μέχρι που φθάσαμε στο χείλος της καταστροφής.
New Age Losers
Ένδειξη αυτού του πάτου δεν είναι μόνο η τραγική οικονομική κατάσταση του σωματείου και η έλλειψη τίτλων αλλά και η ηττοπάθεια που πλέον διακατέχει ουκ ολίγους νεο-ομονοιάτες. Όαση και ελπίδα απέναντι σε αυτές τις new-age επικίνδυνες νοοτροπίες, αποτελεί η στάση του Τόνι Σαβέφσκι που από τότε που ήμασταν στο -19 μας θύμιζε συνεχώς ποιοι είμαστε:
- «είμαστε η ΟΜΟΝΟΙΑ, αυτοί πρέπει να μας φοβούνται»
- «είμαστε η ΟΜΟΝΟΙΑ και δεν μπορούμε να στεκόμαστε σε δικαιολογίες».
- «Είμαστε η Ομόνοια, δεν υπάρχει αντίπαλος στη Κύπρο που να μας αναγκάσει να αλλάξουμε τη τακτική μας. Εμείς θέλουμε να κάνουμε το παιχνίδι μας, να κάνουμε τον αντίπαλο να προσαρμοστεί στο δικό μας παιχνίδι»
- «Δεν πρέπει να πανηγυρίζουμε για Ευρώπες, αλλά μόνο για τίτλους»
Σε κομβικό σημείο
Η Ομόνοια βρίσκεται σήμερα σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Το σίγουρο είναι ότι τους τελευταίους μήνες, κέρδισε πολύ πιο σημαντικά πράγματα από τη ρευστότητα και τα κριτήρια της ΟΥΕΦΑ. Πράγματα που δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει ξανά: Τη χαμένη αγωνιστική της ταυτότητα, το δέσιμο των ποδοσφαιριστών με τον κόσμο και την επιβεβαίωση ότι αποτελεί το λαοφιλέστερο σωματείο στην Κύπρο, βαθιά ριζωμένο στη συνείδηση των φιλάθλων της.
Πάνω απ’ όλα, δεν έχει την πολυτέλεια ούτε το δικαίωμα να αγνοήσει αυτό τον συγκλονιστικό και πρωτοφανή κοινωνικό ξεσηκωμό που έδειξε να μην καταλαβαίνει από δόγματα σοκ. Τον κόσμο που δεν άφησε τίποτα να μπει ανάμεσα στην αγάπη που τρέφει για το σωματείο.
Η πράσινη επανάσταση του λαού της Ομόνοιας πρέπει να δώσει το έναυσμα για την αναγέννηση του σωματείου. Τώρα είναι η ώρα να θωρακίσουμε όσα κτίσαμε τους τελευταίους μήνες και να θέσουμε τις υγιείς βάσεις για την οικονομική, διοικητική και αγωνιστική ανασυγκρότηση της ομάδας. Σε διαφορετική περίπτωση… το μόνο που πετύχαμε είναι μια τρύπα στο νερό.
Νέο Μοντέλο Διοίκησης
Το υφιστάμενο μοντέλο διοίκησης αποδείχθηκε χρεοκοπημένο. Μόνο και μόνο που είναι ταυτισμένο με τις «πέτρινες» εποχές του σωματείου… καλά θα ήταν να δώσει τη θέση του σε κάτι νέο. Υπόσχεση που επανειλημμένα έδωσε η διοίκηση της Ομόνοιας, αλλά μέχρι στιγμής δεν είδαμε να τηρείται.
Αναμφίβολα η περίοδος που διανύσαμε ήταν δύσκολη (λόγω κριτηρίων) και ενδεχομένως να μην υπήρχαν περιθώρια για ριζοσπαστικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του σωματείου. Θα μπορούσε, όμως, να μπει ένα χρονοδιάγραμμα, αφού η διοίκηση παρουσιάσει στον κόσμο τις επιλογές που έχει μελετήσει και σκέφτεται να υιοθετήσει. Με στόχο να λειτουργήσει σύντομα το σωματείο όπως ένας μεγάλος ευρωπαϊκός σύλλογος, πάνω σε σύγχρονες και υγιείς βάσεις.
Επιγραμματικά αναφέρω κάποιους άξονες:
Αναβάθμιση των τμημάτων Επικοινωνίας και Μάρκετινγκ και στελέχωση με φτασμένους επαγγελματίες
- Σύσταση ομάδων εθελοντών για την υλοποίηση συγκεκριμένων projects και ευρύτερη στροφή στον εθελοντισμό
- Πρόσληψη εξειδικευμένων επαγγελματιών σε θέσεις κλειδιά
- Επιδίωξη συνεργασίας και ανταλλαγής τεχνογνωσίας με μεγάλους συλλόγους του εξωτερικού
- Συνέχιση επαφής με τα οργανωμένα σύνολα (σε πιο οργανωμένη βάση)
- Εκστρατεία εγγραφής νέων μελών
- Περαιτέρω ενίσχυση και πραγματική εκμετάλλευση των ακαδημιών
Τα αγωνιστικά, οι μεταγραφές και τα συμβόλαια
Όπως αναμέναμε, το επίκεντρο του ενδιαφέροντος αυτή την περίοδο στρέφεται στα μεταγραφικά. Κάθε μέρα ακούμε και διαφορετικά σενάρια. Ψυχοφθόρο.
Θα ήταν ευχής έργο να παραμείνει η συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών μας. Όμως, ως σοβαρή ομάδα οφείλουμε να ιεραρχήσουμε τις προτεραιότητές μας. Κατά την προσωπική μου άποψη, προέχει η οικονομική εξυγίανση του σωματείου. Κανένας ποδοσφαιριστής δεν πρέπει να μπει πάνω από το σύνολο. Και ναι.. τα έξοδα δεν πρέπει να ξεπερνούν τα έσοδα. Αν δεν μπορούμε να συντηρήσουμε κάποιους παίκτες, καλύτερα να μην τους κρατήσουμε.
Με καλό σκάουτινγκ σίγουρα θα βρεθούν ποιοτικοί παίκτες με χαμηλότερο κασέ. Παίκτες όπως ο Σκέμπρι και ο Μορέιρα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Αυτό που χρειάζεται είναι μελέτη και σωστή προετοιμασία, επειδή σε τέτοιους δύσκολους καιρούς δεν έχουμε την πολυτέλεια του λάθους.
Παράλληλα, πρέπει να ενισχυθεί περαιτέρω το κομμάτι των ακαδημιών, ούτως ώστε τα επόμενα χρόνια να δούμε στην Α’ ομάδα παίκτες από τα σπλάχνα της Ομόνοιας. Παίκτες που δεν θα γεμίζουν απλά το ρόστερ, αλλά θα κτυπούν την πόρτα της εντεκάδας και θα είναι έτοιμοι να κάνουν τη διαφορά.
Για να είμαι ειλικρινής, αυτό το καλοκαίρι νιώθω πιο ήρεμος από προηγούμενα. Παρά τα όσα ακούγονται για τα συμβόλαια και τον περιβόητο κορμό που δεν πρέπει να χαλάσει. Επαναλαμβάνω: Μακάρι να μείνουν όλοι.
Υπογραμμίζω όμως: Προέχει η οικονομική ανασυγκρότηση του σωματείου.
Εξάλλου, το πολυτιμότερο περιουσιακό μας στοιχείο εξακολουθεί να είναι στο ρόστερ.
Για τον Τόνι Σαβέφσκι ο λόγος. Μέσα σε λίγους μήνες πήρε μια Ομόνοια φοβισμένη και παθητική και την μετέτρεψε σε μια Ομόνοια επιβλητική που μοίραζε 3άρες και 4αρες δεξιά αριστερά. Της άλλαξε το DNA, της έδωσε το στυλ που της ταιριάζει. Η ΟΜΟΝΟΙΑ συμπεριφέρεται ξανά σαν πρωταθλήτρια. Ας τον πιστώσουμε. Αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε. Κι αν αποτύχει στην Ευρώπη τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο να μη συμπεριφερθούμε με μνήμη χρυσόψαρου στήνοντας εκτελεστικό απόσπασμα στην κερκίδα.
