Τα χρόνια περνούν και το σωματείο συνεχίζει να βουλιάζει στην κραυγαλέα ανικανότητα και την έλλειψη σοβαρότητας και σεβασμού προς την ίδια την ιστορία της ομάδας και τους χιλιάδες φιλάθλους της. Ένα κωλοχανείο.
Τόνι Σαβέφκσι, το νέο υποψήφιο εξιλαστήριο θύμα των σύγχρονων καταστροφέων της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια θα μου πείτε. Όλα τριγύρω αλλάζουνε, μα όλα τα ίδια μένουν.
Τόνι Σαβέφσκι, λοιπόν, ο νέος υποψήφιος αποδιοπομπαίος τράγος των νοοτροπιών που κρατούν την ομάδας μας καθηλωμένη εδώ και δυόμιση δεκαετίες. Των υποτακτικών που κατά καιρούς μπορεί να ανακυκλώνονταν, αλλά πάντα τους ένωνε ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής: Η αχαπαροσύνη και η ανεπάρκεια. Όλων αυτών που έκαναν την ομάδα μας ένα κλειστό club. Αυτών που την καταχρέωσαν, τη διέσυραν και τώρα τάζουν ένα νέο ξεκίνημα χωρίς καν να λογοδοτήσουν οι ένοχοι. Πόσο μάλλον να τιμωρηθούν. Αυτών που την άφησαν απροστάτευτη στο παρασκήνιο. Αυτών που υπόσχονται, αλλά στην πράξη ελάχιστα κάνουν.
Και όσο σκληροί ή άδικοι κι αν είμαστε εμείς, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και ουδείς μπορεί να τους αμφισβητήσει: 5 πρωταθλήματα σε 25 χρόνια. Καμία ευρωπαϊκή διάκριση. 13-14 εκατομμύρια χρέος.
Είναι προφανές ότι καιροφυλακτούν για να εκμεταλλευτούν κάθε ρωγμή στην ανοχή μας. Αυτή τη φορά για να δώσουν το τελειωτικό κτύπημα στη νοημοσύνη μας. Χωρίς ίχνος σεβασμού, με τρόπο λαϊκίστικο και ανεύθυνο. Πλασάροντας εκείνη την αρχοντοχωριάτη κυπριακή αντίληψη ότι για όλα φταίει ο προπονητής. Πράξεις σε ένα θέατρο, μια παράσταση όχι ενός, αλλά πολλών καραγκιόζηδων η οποία γίνεται με έναν και μοναδικό σκοπό. Τον εμπαιγμό μας και τίποτα άλλο.
Εδώ και ενάμιση χρόνο υπόσχονται πλάνο εξόδου από την κρίση, αλλά δεν είδαμε τίποτα άλλο πέρα από φραστικές διακηρύξεις και τσιτάτα σε διασκέψεις τύπου. Και κάτι αποσπασματικές κινήσεις. Ενίοτε πανικού. Χωρίς πλάνο, χωρίς όραμα. Ταπεινώνουν έναν περήφανο κόσμο που εδώ και 65 χρόνια ακολουθεί την ομάδα σε κάθε άκρη της Κύπρου. Για πόσο ακόμα; Πώς είναι δυνατόν ένα χρεοκοπημένο συμβούλιο που τελεί υπό παραίτηση να παίρνει αποφάσεις που δεσμεύουν το σωματείο για το υπόλοιπο της σαιζόν;
Ακόμη και ευθύνες να έχει ο Τόνι για κάποιες επιλογές, το αγωνιστικό αυτή την περίοδο είναι το τελευταίο πρόβλημα στην Ομόνοια. Μάταια προσπαθούν να το αναδείξουν ως το πιο σημαντικό. Να ξέρουν ότι δεν πείθουν κανέναν. Η Ομονοιάτικη κοινή γνώμη δεν ενστερνίζεται τις πρακτικές τους. Ξέρει πως ακόμη κι αν ο Τόνι έκανε κάποια λάθη στον προγραμματισμό (και αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση), η απομάκρυνσή του δεν είναι λύση. Το ξέρει γιατί τα τελευταία 25 χρόνια που η ομάδα παραπαίει κάτω από αυτές τις νοοτροπίες, η απομάκρυνση προπονητή ελάχιστες φορές τη βοήθησε να ανακάμψει. Συνειδητοποίησε ότι ενώ πέρασαν πολλοί καλοί προπονητές (Αντόνε, Σμούντα, Γκάλις) και ποδοσφαιριστές από την Ομόνοια, εντούτοις αντιμετώπιζαν όλοι ένα κοινό πρόβλημα: Δεν έβρισκαν το κατάλληλο περιβάλλον για να δουλέψουν και να προσφέρουν.
Συνεπώς, ας ψάξουμε αλλού για τα αίτια αυτής της κατρακύλας και ας αφήσουμε τον Τόνι στη φυσική του θέση. Είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτή τη στιγμή η Ομόνοια σε θεσμικό επίπεδο. Τον θέλουμε στον πάγκο όχι μόνο για φέτος, αλλά και για τα επόμενα χρόνια. Για να κτίσει την νέα Ομόνοια. Η περσινή Ομόνοια του Β’ Γύρου, το επιθετικό ποδόσφαιρο, το ομαδικό πνεύμα, οι παθιασμένοι πανηγυρισμοί, τα μάτια που τρίβαμε στις εξέδρες, η προώθηση νεαρών ποδοσφαιριστών στην πρώτη ομάδα… έχουν τη σφραγίδα του. Ο κόσμος το ξέρει. Και θα σταθεί στο πλευρό του.
Κάτι τελευταίο: Όσο κι αν κάποιοι διαρρέουν ότι «το ματς με την ΑΕΛ αποτελεί κριτήριο για την παραμονή του Τόνι», να ξέρουν πως δεν πέφτουμε στην παγίδα. Είναι προφανές ότι μας περνούν για κρετίνους, αλλά αμφιβάλλουμε αν πείθουν τους ίδιους τους εαυτούς τους. Το ματς με την ΑΕΛ δεν αποτελεί κριτήριο. Τα μοναδικά κριτήρια που έχουμε ενώπιών μας είναι αυτά της ΟΥΕΦΑ. Σε αυτά που μας έχουν οδηγήσει με την ανικανότητά τους. Είναι τα καλοκαίρια των χαμένων ευρωπαϊκών διακρίσεων. Είναι τα πρωταθλήματα που πανηγυρίζουμε πλέον κάθε 8 χρόνια. Είναι τα μεσοβδόμαδα βράδια που ακούμε για τις τιμωρίες της ομάδας μας και για τα κεκλεισμένων. Είναι οι παίκτες που μας τρέχουν στα δικαστήρια και διασύρουν το όνομα της Ομόνοιας. Αυτά είναι τα δικά μας κριτήρια. Και εσείς κατώτεροι των περιστάσεων. Της ιστορίας μας και των προσδοκιών μας.
De Facto
