Ότι έκανε λάθη ο Μιλτιάδης Νεοφύτου είναι δεδομένο. Ότι πλήρωσε σε κάποιες περιπτώσεις την ξεροκεφαλιά του είναι επίσης δεδομένο γιατί αρκετοί είναι που προσπάθησαν να τον προειδοποιήσουν αλλά δεν άκουσε.
Δεν γράφω αυτό το κομμάτι ούτε για να τον δικαιολογήσω, ούτε για να κάνω την έξοδο του ηρωική ούτε για τίποτα τέτοιο. Έχει ευθύνη και το γνωρίζει και ο ίδιος.
Την ίδια στιγμή όμως, ας μην του φορτώνουμε και όλα τα κακά της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, γιατί υπήρχαν κι άλλοι πολλοί γύρω του που τον “συμβούλευαν” και τώρα είναι εξαφανισμένοι (δεν μιλώ για μέλη του Δ.Σ.). Το μεγαλύτερο λάθος του Μιλτιάδη Νεοφύτου ήταν κάποια άτομα που εμπιστεύτηκε. Και η μεγάλη διαφορά, είναι ότι αυτός τα λάθη του τα πλήρωσε και όπως φαίνεται θα τα πληρώνει για πολύ ακόμα. Άλλοι το ξαναλέω είναι κρυμμένοι και ίσως να κέρδισαν κιόλας.
Αν εγώ ονομαζόμουν Μιλτιάδης, θα έστηνα πολλούς στον τοίχο. Αυτόν που του’πε για παράδειγμα φέρε κάποιον Αλωνεύτη που έχει 1,5 συμμετοχή στη Κότμπους και κάνε του κλιμακωτό μέχρι τις 800 χιλιάδες. Αυτόν που του’πε “φέρε μου τον Λούα Λούα (αντί του Άλβες) και θα σε βάλω σίγουρα ομίλους”. Αυτόν που δεν τον συμβούλεψε να τα βρει με τους οργανωμένους με αποτέλεσμα να αποκοπεί από όλους. Αυτόν, αυτόν, αυτόν…Δεν είναι ένας, ξεκαθαρίζω…
Είναι τουλάχιστον επικίνδυνο να φορτωθούν τα πάντα σε ένα άτομο, όπως επικίνδυνο είναι να νομίζουμε πως θα φτιαχτούν τα πάντα μαγικά. Το θέμα δεν είναι ο πρόεδρος, δεν είναι ο Μιλτιάδης Νεοφύτου, είναι γενικά ο τρόπος λειτουργίας και το γεγονός πως ένας πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, δέχτηκε και υλοποίησε τόσες πολλές κακές συμβουλές, χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις.
