Να σας πω τι γούσταρα περισσότερο από τη συντριβή του αιωνίου; Δεν ήταν οι περίλυπες φάτσες τους, δεν ήταν ότι προσπαθούσαν να πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν τους έχει πειράξει. Δεν ήταν καν η μπαλάρα που έπαιξαν οι παικταράδες του Τόνι. Ήταν ότι ο κόσμος μας ονειρευόταν ξανά! Ήταν ότι ο υπέροχος ΛΑΟΣ, ξαναβρήκε την ελπίδα πως σύντομα θα ξαναδεί την ΟΜΟΝΟΙΑ βασίλισσα! Και όταν αυτό γίνει θα γνωρίζει πως έβαλε κι αυτός το χεράκι του, η συμβολή του κόσμου είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ, πιο σημαντική από ό,τι άλλο. Πρώτος πρώτος όμως, το χεράκι του το έβαλε ο Σαβέφσκι…
Θυμάμαι πριν 4-5 χρόνια, μόλις ήρθαν οι πρώτοι πάτσοι, αφού το Δ.Σ. του Μιλτιάδη Νεοφύτου πέταξε κάμποσα εκατομμύρια σαν να ήταν στραγάλια, αλλά χωρίς πλάνο και σε λάθος κατεύθυνση (είχαμε μια φάση 23 επιθετικούς και 0.5 σέντερ μπακ), που πολλοί, ακόμα και μέλη του συμβουλίου της ΟΜΟΝΟΙΑΣ έλεγαν στον κόσμο που ρωτούσε τι πήγε στραβά το εξής: “ξεχάστε τη χρυσή δεκαετία, πλέον δεν παίζουμε μόνοι μας”. Σιγά σιγά, μας έπεισαν κι εμάς, ότι έτσι ήταν, ότι έπρεπε να ξεχάσουμε την παντοδύναμη ΟΜΟΝΟΙΑ.
Κάμποσα εγκλήματα και κάμποσα εκατομμύρια μετά, αφού φτάσαμε ένα βήμα πριν το τέλος, ήρθε ο Σαβέφσκι να μαζέψει τα κομμάτια. Ο Σαβέφσκι δεν ήταν εδώ όταν γίνονταν τα εγκλήματα, ούτε είδε την βασίλισσα να κωλοσέρνεται -και συγχωρέστε με για την έκφραση-, είχε στο νου του άλλες καταστάσεις. Και μας το έλεγε από την πρώτη στιγμή “η ΟΜΟΝΟΙΑ είμαστε, πρέπει πάντα να κερδίζουμε. Η ΟΜΟΝΟΙΑ είμαστε, το μικρό ρόστερ δεν είναι δικαιολογία. Η ΟΜΟΝΟΙΑ είμαστε, οι αντίπαλοι μας σκέφτονται περισσότερο από ότι εμείς εκείνους!”. Στην αρχή μας έκανε εντύπωση όλους, “ζει σε άλλες εποχές ο Τόνι” σκέφτονταν κάποιοι. Σιγά σιγά όμως, εμπέδωσε και στον τελευταίο του παίκτη που παίζει. Σιγά σιγά, εξήγησε σε όλους τις ευθύνες που έχουν απέναντι στη φανέλα που φοράνε, τον κόσμο που εκπροσωπούν, τη φανέλα που πρεσβεύουν. Σιγά σιγά, έκανε τον κόσμο ξανά περήφανο και την ΟΜΟΝΟΙΑ ομαδάρα.
“Ξεχάστε τη χρυσή δεκαετία, δεν παίζουμε μόνοι μας”, μας είπαν τότε. Συγχωρέστε με φίλοι, αλλά τα 7 αγροτεμάχια που παστέλλωσα στους 2 πρωτοπόρους σε ένα μήνα άλλα μου λένε εμένα. Τα 10 συνεχόμενα παιχνίδια που κερδίσαμε με αναλογία τερμάτων 31-5 (!!) άλλα μου λένε! Η μπάλα που κρύβεται άλλα μου λέει. Ο ΛΑΟΣ που συσπειρώθηκε γύρω από την ομάδα για να περάσει τα κριτήρια άλλα μου λέει! Εκ των υστέρων, ναι, έλλειψη οράματος ήταν τότε. Και αλίμονο μας αν την πάθουμε έτσι ξανά! Είμαστε η ΟΜΟΝΟΙΑ και στο χέρι μας είναι να ξαναγράψουμε χρυσές δεκαετίες! Ειδικά τώρα που επέστρεψε η ελπίδα!
