Κόντρα στην Μπεϊτάρ, η ΟΜΟΝΟΙΑ έμεινε πίσω στο σκορ δυο φορές. Βρήκε τα ψυχικά αποθέματα να αντιδράσει, ισοφάρισε πριν το ημίχρονο, μα στο δεύτερο που έπρεπε να πιέσει δεν το πέτυχε. Ένα φανταστικό γκολ του Ρουσιά την ξανάβαλε στην υπόθεση πρόκριση αλλά δεν τα κατάφερε. Ψες κόντρα στην Αναγέννηση η ομάδα έμεινε δυο γκολ πίσω. Ξανά αντέδρασε, ισοφάρισε πριν το ημίχρονο και έμεινε και με παίκτη παραπάνω. Όλα έδειχναν πως το ματς πήρε το δρόμο του.
Διαψεύστηκαν όμως από την απόδοση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και το τελικό αποτέλεσμα στην επανάληψη. Κόντρα σε μια αδύνατη ομάδα, με δέκα παίκτες, η ΟΜΟΝΟΙΑ έκανε την πρώτη της ευκαιρία στο 73, σχεδόν μισή ώρα από την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου. Δεν πίεσε αρκετά, δεν επιβλήθηκε αρκετά, γενικώς δεν πάτησε τον αντίπαλο στο λαιμό για να τον κερδίσει. Κι αυτή τη φορά ήταν αντίπαλος χαμηλότερης δυναμικότητας από τους Ισραηλινούς. Ακόμα και η νίκη να ερχόταν, θα ήταν κυρίως λόγω της ποιότητας συγκεκριμένων παικτών, όπως την πρεμιέρα. Γενικώς εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων δεν είμαστε σίγουροι πως είναι θέμα διάθεσης, κάτι όμως λείπει, κάτι δεν κάνει κλικ και προβληματίζει έντονα.
