Το κλίμα άρχισε να γυρίζει, από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ο Πάμπος Χριστοδούλου στον πάγκο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Το βιογραφικό που κουβαλάει ο Κύπριος τεχνικός αλλά και η μπάλα που παρουσίασε όπου δούλεψε, έκαναν άμεσα κλικ στον κόσμο που αντιμετώπισε θετικά την πρόσληψη του. Στην πορεία κάποιες μεταγραφές που άρεσαν, κάποιες κινήσεις από το τμήμα επικοινωνίας της ομάδας και το γεγονός πως επιτέλους άρχισαν να γίνονται και μέλη (παρεμπιπτόντως αυτό το θέμα δεν πρέπει να μείνει στο περιθώριο) έφτιαξαν ακόμα περισσότερο το ηθικό.
Ο…παντζουρλισμός χθες στις Πλάτρες, ήρθε να επιβεβαιώσει πως η ελπίδα επέστρεψε. Το πάθος με το οποίο ο κόσμος φώναξε “ΟΜΟΝΟΙΑ ΛΑΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ” δείχνει πως ο κόσμος το πιστεύει κι ας ξέρει πως υπάρχουν ομάδες με πολλαπλάσιο προϋπολογισμό από τον δικό μας. Φαίνεται να υπάρχει προοπτική, αυτή είναι η διαφορά με άλλες χρονιές, προοπτική που φέρνει ο προπονητής, οι κινήσεις που έγιναν ως τώρα αλλά κυρίως η ενωτική διάθεση από κάθε πλευρά που δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια. Μόνο με τέτοια μπορούμε να στοχεύσουμε ψηλά άλλωστε.
Για να διατηρηθεί βέβαια η ελπίδα, για να γίνει η προοπτική δυναμική αρκετά ισχυρή για να αποτελέσει εφόδιο για μια χρονιά που θα στοχεύσουμε στα ψηλά, πρέπει τη σκυτάλη να πάρει η ΟΜΟΝΟΙΑ. Πρέπει με την απόδοση της μέσα στο γήπεδο και την νοοτροπία της στα δύσκολα, να αποδείξει πως είναι φτιαγμένη για το πρώτο σκαλοπάτι του βάθρου. Υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει ακόμα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Τώρα πρέπει να μπουν όμως γερές βάσεις. Συνεχίζουμε.
