Ιδανικά θα λέγαμε εκτυλίχθηκε το παιχνίδι για την ΟΜΟΝΟΙΑ μέχρι να δεχτεί την ισοφάριση και θα εξηγήσουμε στις επόμενες γραμμές τι εννοούμε.
Δεν δούλεψε ιδιαίτερα το τακτικό κομμάτι στο πρώτο ημίχρονο, μιας και το Αποέλ βρήκε 7-8 καλές ευκαιρίες για να σκοράρει. Παρόλα αυτά, η ΟΜΟΝΟΙΑ ευτύχησε να προηγηθεί και να αναπτερώσει το ηθικό των παικτών της, παίρνοντας και ένα ψυχολογικό αβαντάζ. Είχε επίσης και τον Παναγή σε φανταστική μέρα, προηγήθηκε χωρίς να είναι καλύτερη του αντιπάλου της και κατάφερε να πάει στο ημίχρονο με υπέρ της σκορ.
Στο δεύτερο μέρος, ο Γιάννης Αναστασίου έφερε πιο πίσω την ομάδα και έκλεισε για τα καλά χώρους προς την εστία μας. Όλα καλά μέχρι το σημείο που δεχτήκαμε το γκολ, αφού δεν ήμασταν καλύτεροι αλλά μπήκαμε μπροστά στο σκορ, είχαμε ένα Παναγή ανίκητο και σύμμαχο το δοκάρι σε μια φάση. Ξεκινώντας μάλιστα το 2ο μέρος, η ΟΜΟΝΟΙΑ τακτικά έδειξε να καταφέρνει να κρατήσει το Αποέλ μακριά από την εστία της και να μην απειλείται ιδιαίτερα.
Κι όμως πάλι καταφέραμε να χάσουμε, εξαιτίας της ποιότητας ενός και μόνο ποδοσφαιριστή, που γύρισε το ματς σε τρία λεπτά. Δηλαδή όταν ούτε τώρα κερδίσαμε, που όπως εκτυλίχθηκε το ματς η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε το πάνω χέρι, πότε θα καταφέρουμε να κερδίσουμε;
