Ένα ενδιαφέρον άρθρο εντοπίσαμε να κυκλοφορεί στο Facebook, από φίλους της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Σε αυτό περιγράφεται πως ξεκίνησε ο τρομονόμος που προνοεί κάρτα φιλάθλου στην Αγγλία και τι συνέπειες είχε τελικά. Καλά κάνουν οι διάφοροι πολιτικάντηδες που μιμούνται κάθε τι εγγλέζικο, να διαβάζουν ολόκληρη την ιστορία πριν παρουσιάσουν κάτι σαν λύση για το θέμα της βίας στα γήπεδα.

Συμφωνα λοιπόν με το άρθρο της wsc.co.uk λίγο μετά την τραγωδία του Χέιζελ στο Βέλγιο το 1985, αλλά και μια φωτιά στο γήπεδο της Μπράντφορντ που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 56 άτομα, η κοινή γνώμη αντιλήφθηκε πως κάτι έπρεπε να γίνει με τις εγκαταστάσεις των γηπέδων, αφού κάποια από αυτά ήταν πραγματικές παγίδες θανάτου. Αντί όμως να γίνει πραγματικά κάτι για τις εγκαταστάσεις, δημιουργήθηκε η αίσθηση πως “κάτι έπρεπε να γίνει” για το θέμα του χουλιγκανισμού.

Το αποτέλεσμα ήταν να προκύψει ένα θλιβερά εσφαλμένο σχέδιο που απαιτούσε από τους θεατές να έχουν ταυτότητες θεατή για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν ποδοσφαιρικούς αγώνες. Η ομάδα της Λούτον, πρέοδρος της οποίας ήταν ο συντηρητικός, Θατσερικός βουλευτής Ντέιβιντ Έβανς (λέτε να έπαιξε και εκεί…μάσα;) ήταν αυτή που δημιούργησε ένα πρωτότυπο της ιδέας, απαγορεύοντας παράλληλα από οπαδούς αντίπαλων ομάδων να δουν την ομάδα τους στο Λούτον. Παρότι η Λούτον έγινε η πιο μισητή ομάδα στην Αγγλία και η κατακραυγή ήταν γενική το Football Spectators Act του 1989 έκανε τις κάρτες οπαδού υποχρεωτικές.

Πότε εγκαταλήφθηκε αυτός ο νόμος; Την ίδια χρονιά, το 1989, όταν μετά από τους θανάτους 96 οπαδών στα τραγικά γεγονότα του Χίλσμπορο. Ο Λόρδος Τζάστιν Τέιλορ, είχε υποδείξει με έκθεση του ότι οι αστυνομικές μεθόδοι ελέγχου των θεατών, ήταν αυτές που πραγματικά ευθύνονταν για το θάνατο των ανθρώπων, με αποτέλεσμα το Football Spectators να πέσει.

Το αποτέλεσμα πάντως, ήταν να ενωθούν οι οπαδοί όλων των ομάδων απέναντι σε παρόμοιας φύσης νόμους. Αρχικά, ομάδες οπαδών ξεκίνησαν να εκδίδουν περιοδικά, για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς, στα οποία εξέφραζαν ανοικτά τις απόψεις τους, μιας και τα μίντια της εποχής ήταν ελεγχόμενα από τη κυβέρνηση. Σιγά σιγά, άρχισαν να επικοινωνούν μεταξύ τους αφού ήταν πολλοί εκείνοι που διαφωνούσαν με τον τρόπο που το ποδόσφαιρο στην Αγγλία ελέγχετω και διοικείτω. Ένα γκρουπ οπαδών από το Λίβερπουλ δημιούργησε το  Football Supporters Association (FSA), το οποίο σιγά σιγά απέκτησε εθνική εμβέλεια και εξασκούσε πιέσεις αλλά και προστάτευε τους οπαδούς από τις κινήσεις της Μάργκαρετ Θάτσερ.

Στην Κύπρο του 2014 δεν έχουμε την ανάγκη έκδοσης περιοδικών, δόξα το Θεό οι ιστοσελίδες μας, μπορούν να αποτελέσουν τη φωνή των οπαδών κόντρα στον παράλογο νόμο που επέβαλε η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης. Όταν το παράδειγμα το οποίο τους ενέπνευσε, κατέρρευσε σε λιγότερο από ένα χρόνο και μάλιστα με αποτελέσματα καταστροφικά, χρειάζεται άλλο επιχείρημα για να ρίξουμε το νόμο πριν καν εφαρμοστεί; Χρειάζεται όμως να αφυπνιστούν όλοι οι φίλαθλοι και όχι οι οργανωμένοι.