Ξέρουμε, τα πιο κάτω λόγια δεν παρηγορούν κανένα. Για την ακρίβεια δεν έχουν καν σκοπό να παρηγορήσουν οποιονδήποτε. Απλά θεωρήσαμε πως θα ήταν άδικο, λόγω της πίκρας του αποκλεισμού, να μην γίνει αναφορά στον υπέροχο κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Ο ΛΑΟΣ γέμισε το γήπεδο από άκρη σε άκρη, στήριξη την ομάδα σε κάθε λεπτό, βοήθησε όσο μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τον αντίπαλο. Κάποιοι είχαν την δύναμη να χειροκροτήσουν την προσπάθεια στο τέλος, άλλοι έφυγαν απογοητευμένοι βιαστικά. Ο κάθε ένας αντιδράει διαφορετικά στην ήττα.
Η διοίκηση έχει ενώπιον της το μεγαλύτερο στοίχημα: να κρατήσει αυτό τον κόσμο κοντά. Αυτή τη στιγμή μοιάζει σχεδόν ακατόρθωτο και πραγματικά κανείς δεν μπορεί να υποδείξει στον κόσμο πως θα πράξει, ο κάθε ένας όπως νιώθει. Θα χρειαστεί λοιπόν μεγάλη προσπάθεια και επιστροφή στα θεμελιώδη: ο κόσμος για να είναι κοντά θέλει να τον σέβονται και να βλέπει μπαλίτσα, αγάπη για την ΟΜΟΝΟΙΑ έχει και με το παραπάνω. Στο χέρι της ομάδας λοιπόν…
