Home TOP NEWS Είμαστε έτοιμοι για γενναίες αποφάσεις;

Είμαστε έτοιμοι για γενναίες αποφάσεις;

 


Πάλι πρέπει να πούμε το αυτονόητο, τα όσα θα διαβάσετε πιο κάτω δεν σημαίνει πως παίκτες και τεχνικό επιτελείο είναι άμοιροι ευθυνών. Εκείνοι κάνουν τις μεταγραφές, εκείνοι παίζουν μπάλα, εκείνοι ήταν οι πρωταγωνιστές μιας ολόμαυρης νύκτας της ιστορίας μας. Λέγαμε όμως εδώ και καιρό πως δεν είναι λογικό να φορτώσουμε όλα τα κακά τόσων χρόνων σε ένα προπονητή. Και στο τέλος της ημέρας, αυτά είναι πρώτα πρώτα που μας κρατούν πίσω.

Γιατί είτε με Πάμπο, είτε με Κάρβερ, είτε με Μιλόγεβιτς, η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν λειτουργεί σαν μοντέρνος επαγγελματικός, ποδοσφαιρικός οργανισμός, αλλά σαν ερασιτεχνικός. Τα παραδείγματα είναι πολλά, η ΟΜΟΝΟΙΑ νοσεί σε διαδικασίες, νοσεί σε πολιτικές, νοσεί στην υλοποίηση καλών πρακτικών. Δεν χρειάζεται να ανακαλυφθεί ο τροχός, τόσοι άλλοι τα κάνουν εμείς όμως όχι. Πώς μπορούν όμως να εμπνεύσει ένα διοικητικό σχήμα όταν σε μια και μόνο χρονιά έγιναν τα εξής:

  1. Στάληκε συμβόλαιο σε διεθνή ποδοσφαιριστή, με το μισό ποσό από αυτό που συμφωνήθηκε (ο άνθρωπος έπαιξε σε Μουντιάλ!)
  2. Βγήκε αεροπορικό εισιτήριο σε παίκτη, με το όνομα του λάθος
  3. Το Δ.Σ. αδυνατούσε να καταλάβει τη διαφορά του ελέγχου του προπονητή, από την επιβολή απόψεων. 5 λεπτά έρευνα στο διαδίκτυο για συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές, αποδείκνυε πως είναι παλαίμαχοι. Κι όμως οι μεταγραφές έγιναν κανονικά και σε κομβικές θέσεις και ουδέποτε μπήκαν κάτω ερωτήματα.
  4. Έπρεπε να περάσουν 2 μέρες και 3 διαφορετικές εγκρίσεις, για να μπει ένεση σε ποδοσφαιριστή που θα έκανε αγώνα δρόμου για να φτάσει συγκεκριμένο παιχνίδι. Έκπληξη, δεν πρόλαβε.

Έχουμε κι άλλα παραδείγματα, ας μείνουμε όμως ως εδώ. Δεν αμφισβητούμε τις προθέσεις κανενός. Είμαστε οι πρώτοι που επικροτούμε τα θετικά βήματα, η ομάδα επικοινωνίας για παράδειγμα, έλαβε πολλές φορές τα εύσημα από εμάς. Επικροτούμε επίσης τη στάση του Δ.Σ. σε κοινωνικά θέματα και στο θέμα της ταυτοποίησης. Δεν μπορούμε όμως σαν οικοδόμημα να συνεχίσουμε να ρίχνουμε τις αποτυχίες μας στην τύχη και να μην βλέπουμε ότι η αναχρονιστική δομή του σωματείου, ο τρόπος που επιλέγονται διοικήσεις και η έλλειψη επαγγελματισμού, πνίγουν τους καλούς κάθε συμβουλίου και μας κρατάνε χρόνια πίσω από τους ανταγωνιστές μας. Όχι μόνο το Αποέλ των εκατομμυρίων, αλλά και τον Απόλλωνα και την ΑΕΚ που μέσα σε 5 χρόνια σοβαρής δουλειάς έγινε πρωταγωνίστρια.

Και καταλήγουμε στο τι πρέπει να γίνει. “Γράψετε να φύγει η διοίκηση” το σχόλιο που ακούμε από ψες. “Γράψετε να φύγει το κόμμα”, το διαχρονικό που ακούμε. Η ουσία είναι ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΓΕΝΝΑΙΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ; Είναι έτοιμοι στο ΑΚΕΛ για γενναίες αποφάσεις ή “δεν έχει σχέση με το ποδόσφαιρο”; Είναι στο τωρινό συμβούλιο έτοιμο για γενναίες αποφάσεις ή “η ομάδα είναι απλά άτυχη”; Είμαστε σαν κόσμος έτοιμοι ή οι πολλοί θα μείνουν στις φωνές και θα αφήσουν τους οργανωμένους πάλι να τραβήξει κουπί; Το πρόβλημα, το πραγματικό πρόβλημα, δεν είναι ούτε ο συγκεκριμένος προπονητής, ούτε το συγκεκριμένο συμβούλιο. Είναι η ίδια η δομή του σωματείου, που δεν του επιτρέπει (ή δεν το βοηθά αν θέλετε) να εκσυγχρονιστεί. Είναι ο τρόπος εκλογής που οδηγεί συνήθως στην ανακύκλωση με παραλλαγές και ότι αυτό συνεπάγεται στα κάτω μας. Δεν είμαστε όμως στη δεκαετία του 70.

Γενναίες αποφάσεις λοιπόν και δεν μιλάμε κατανάγκην για εταιρεία, αφού είναι θέμα ταμπού για πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου που επιχειρηματολογεί πως είναι και εναντίων των ιδανικών μας. Σίγουρα κάποια στοιχεία εταιρείας, όπως οι πολιτικές και οι διαδικασίες επιβάλλονται, αυτή τη στιγμή η έλλειψη τους έχει τραγικά αποτελέσματα που μεταφράζονται συνήθως σε ρεζιλίκια που μας κάνουν να ντρεπόμαστε. Σίγουρα χρειάζονται επίσης κίνητρα για να μπουν λεφτά στο σωματείο. Το ποιος θα είναι ο τρόπος να διαφυλαχτούν τα ιδανικά μας, αλλά να γίνουν και τα πιο πάνω είναι που αναζητείται. Ίσως αυτός ο τρόπος να είναι μια εταιρεία λαϊκής βάσης, η ομάδα δηλαδή να ανήκει στα μέλη της και όχι σε επενδυτές, όπως γίνεται στη Γερμανία. Και είναι παράλογο που δεν το έχουμε ήδη συζητήσει εδώ και χρόνια, είναι παράλογο που δεν έχουμε συζητήσει λύσεις γενικά ενώ είμαστε στον αναπνευστήρα. Ή καλύτερα με το ένα πόδι στον τάφο. Αν είμαστε έτοιμοι τουλάχιστον να το συζητήσουμε, Έκτακτη Συνέλευση και άμεσα.