Προφανώς κάθε επιτυχία τους ενοχλεί. Είναι ο αιώνιος μας και εδώ και κάποια χρόνια, είναι μπροστά από εμάς, η αλήθεια αυτή είναι. Παρατηρούμε διαφόρων ειδών αντιδράσεις από τους ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ. Άλλοι στις επιτυχίες τους τους θεωρούν τυχερούς, άλλοι βρίσκουν ευκαιρία να ξεσπαθώσουν εναντίων των διοικήσεων που μας έφεραν εδώ, άλλοι κουράστηκαν και απλά τρολάρουν την προσπάθεια που γίνεται τώρα. Εμείς αναρωτιόμαστε αν υπάρχει λόγος να αναλύουμε τόσο πολύ τι κάνουν αυτοί.
Από την στιγμή που οι ίδιοι δεν έχουμε φτιάξει ακόμα τα του οίκου μας, τι εξυπηρετεί να βλέπουμε τον αιώνιο; Από την στιγμή που ακόμα δεν έχουμε ομάδα να τους κοντράρει, τι εξυπηρετεί να λέμε πως προχώρησαν στην Ευρώπη λόγω τύχης ή οτιδήποτε άλλο; Ας διορθώσουμε τα δικά μας, ας ξαναποκτήσουμε το δικαίωμα να έχουμε απαιτήσεις βάση απόδοσης και όχι βάση λογιών και μετά ας συζητήσουμε γιατί εκείνοι κάνουν το βήμα παραπάνω. Γιατί όσο κι αν μας πειράζει εκμεταλλεύτηκαν διάφορες καταστάσεις θεμιτές και μη και τώρα απλά είναι μπροστά μας.
Πονάει η αλήθεια αλλά πρέπει να τη δούμε στα μάτια. Μόνο αν πετύχουμε να γίνουμε επαγγελματική ομάδα, καλά στελεχωμένη, που παίζει καλό ποδόσφαιρο υπάρχει νόημα να συζητάμε για άλλους. Ως τότε ας δούμε τι πρέπει να κάνουμε γιατί είμαστε γονατισμένοι πολύ περισσότερο από όσο αντέχει ο οργανισμός μας.
