Αγχωθήκαμε λίγο στο τέλος μέχρι να σφυρίξει για τελευταία φορά ο Τράττος χθες βράδυ στο ΓΣΠ όμως ήρθε στο τέλος η ανακούφιση και ίσως να έγινε και η νίκη μας λίγο πιο γλυκιά. Σε έναν αγώνα ντέρμπι η ΟΜΟΝΟΙΑ θα μπορούσε να συνδυάσει την επιτυχία με ένα πολύ μεγαλύτερο σε εύρος σκορ αφού οι μεγάλες ευκαιρίες που απώλεσε ήταν πολλές. Στο τέλος βέβαια όλοι μας φύγαμε από το γήπεδο περήφανοι για την ομάδα μας, αισιόδοξοι για τη συνέχεια και «γεμάτοι» για το θέαμα που μας πρόσφεραν οι παίκτες μας.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ έκανε πολύ δυναμικό ξεκίνημα στο παιχνίδι και αυτή της η αποφασιστικότητα έφερε νωρίς την φάση του πέναλτι. Το κέρδισε ο Γκόμεθ, το εκτέλεσε ο ίδιος και προκάλεσε την «έκρηξη» στις εξέδρες.
Ήταν λογικό η ΑΕΚ να ψάξει αντίδραση στη συνέχεια. Κράτησε περισσότερη ώρα τη μπάλα και γυρόφερνε έξω από την μεγάλη μας περιοχή και αν και η ΟΜΟΝΟΙΑ έδειχνε πιο επικίνδυνη όταν έβγαινε στην επίθεση, ήταν οι Λαρνακείς αυτοί που σε μία φάση… τρύπησαν την άμυνα μας για να σκοράρουν με τον Θωμά Ιωάννου και να ισοφαρίσουν.
Κάπου εκεί η ομάδα του Χένινγκ Μπεργκ έβγαλε και τον χαρακτήρα της. Βγήκε μπροστά για να ξανασκοράρει και το κατάφερε ύστερα από έναν εξαιρετικό συνδυασμό των Τιάγκο και Λέτσιακς, ο τελευταίος μπήκε στην περιοχή και έδωσε έτοιμο γκολ στον Κακουλλή ο οποίος με ψύχραιμο πλασέ σημείωσε το παρθενικό του επίσημο γκολ στην πρώτη ομάδα προκαλώντας ντελίριο και πάλι στην κερκίδα μας. Το 2-1 ήταν το αποτέλεσμα του ημιχρόνου και το στατιστικό κατοχής της μπάλας 44% για εμάς και 56% για την ΑΕΚ.
Στο δεύτερο 45λεπτό η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν εκπληκτική. Χωρίς καμία δόση υπερβολής στην αναφορά μας, η ομάδα… πάτησε την αντίπαλο της, σκόραρε ένα υπέροχο γκολ με τον Τιάγκο και ήταν συνεχώς μπροστά ψάχνοντας κι άλλα. Το παιχνίδι έδειχνε ότι θα είχε καθαρίσει νωρίτερα με 4ο γκολ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ όμως σε μία ανύποπτη φάση και έπειτα από μία άτυχη στιγμή του Λόυφτνερ η ΑΕΚ κέρδισε φάουλ έξω από την περιοχή μας και βρήκε γκολ για να μειώσει σε 3-2.
Κράτησε πολύ καλά το προβάδισμα της στα τελευταία λεπτά η ομάδα και πανηγύρισε μία σπουδαία νίκη η οποία την διατηρεί με το τέλος της αγωνιστικής στην κορυφή της βαθμολογίας.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι μία ομάδα που χαίρεσαι να την βλέπεις, με παίκτες στο γήπεδο που δίνουν την ψυχή τους και πολλές φορές παίζουν με αυταπάρνηση και αυτοθυσία. Πέραν της δεδομένης ποιότητας τους όσοι καλούνται κάθε εβδομάδα να αγωνιστούν δίνουν στο γήπεδο όλο τους τον εαυτό.
Δεν υστέρησε κανείς από την χθεσινοβραδινή προσπάθεια. Υπήρξαν βέβαια παίκτες που ξεχώρισαν. Ο Κακουλλής έβγαλε ασπροπρόσωπο τον Μπεργκ για την επιλογή του να τον βάλει στο γήπεδο από την αρχή. Ο Ορτέγα ήταν μαέστρος στο κέντρο του γηπέδου ενώ σπουδάια παρουσία κατέγραψαν επίσης οι Μποτεάκ και Τιάγκο. Γκόμεθ και Γκόμες αποτέλεσαν σε άλλον ένα αγώνα ένα εξαιρετικό δίδυμο στον νευραλγικό χώρο του κέντρου με αναχαιτίσεις αλλά και δημιουργία.
Ότι κι αν πει κανείς για τον Λέτσιακς είναι πραγματικά λίγο. Ο άνθρωπος «όργωσε» την αριστερή γραμμή, έδωσε ασίστ στον Κακουλλή ενώ αμυντικά ήταν ανίκητος. Τρομερό παιχνίδι και από τον Μαυρία ο οποιος επιβεβαίωσε την σταθερότητα του.
Χρειάστηκε χθες βράδυ να κάνει περισσότερη δουλειά, συγκριτικά με προηγούμενους αγώνες το δίδυμο στην άμυνα και τα πήγε πολύ καλά. Μένει βέβαια ως αρνητικό το γεγονός ότι ο Λούφτνερ δέχθηκε την τρίτη κάρτα που θα του στερήσει τη συμμετοχή στο ντέρμπι στο Τσίρειο.
Δέχθηκε δύο γκολ ο Φαμπιάνο τα οποία ευτυχώς δεν στοίχισαν. Τελείωσε το σερί απαραβίαστης εστίας ύστερα από 528 λεπτά.
Μένει επίσης ως κάτι αξιοσημείωτο η αλλαγή στην αλλαγή από τον Μπεργκ, του Μίκου. Τρεις αλλαγές έκανε στο παιχνίδι ο Νορβηγός.
Χειροκροτήθηκε η ομάδα για την προσπάθεια της και το θετικό αποτέλεσμα και όλοι φύγαμε στο τέλος από το γήπεδο χαρούμενοι τόσο για τη νίκη όσο και γι’ αυτά που είδαμε από την ομάδα σε ακόμα έναν αγώνα.
