Του Α.Βιολάρη – “Η Σημερινή”

Η αγωνιστική παρουσία και η εντυπωσιακή βελτίωση του Γιώργου Οικονομίδη τον τελευταίο ενάμιση χρόνο αποδεικνύουν περίτρανα δύο πράγματα. Πρώτον, ότι στην Κύπρο υπάρχει ταλέντο φτάνει να δοθούν ευκαιρίες στον Κύπριο ποδοσφαιριστή και, δεύτερον, πως τίποτα δεν κερδίζεται από μόνο του. Ο δρόμος του 24χρονου (10 Απριλίου 1990) διεθνούς μέσου προς την αναγνώριση και την καθιέρωση σε μια μεγάλη ομάδα, όπως η Ομόνοια, δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Δεν του χαρίστηκε τίποτα. Χρειάστηκε να δουλέψει πολύ σκληρά, χρειάστηκε να καταπιεί πολλά πικρά ποτήρια, χρειάστηκε να παλέψει με την αδικία και τις απογοητεύσεις, πάλεψε και με τις δικές του σκέψεις για να κρεμάσει τα παπούτσια, στο τέλος όμως βγήκε νικητής.

Σημείο στροφής στην καριέρα του «Γιόγιο» ήταν το καλοκαίρι του 2013. Μετά από πολλές απογοητεύσεις και αρκετά πισωγυρίσματα στην καριέρα του, πέρασε από το μυαλό του να αφήσει στην άκρη το ποδόσφαιρο και να δει από άλλη σκοπιά το επαγγελματικό του μέλλον. Κάπου εκεί μπήκε στη ζωή του η Δόξα. Η ομάδα της Κατωκοπιάς τού έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία και δεν την άφησε να πάει χαμένη. «Όλα άλλαξαν μέσα σε λίγες μέρες. Δούλεψα σκληρά, η Δόξα μού έδωσε την ευκαιρία, επανήλθα και τώρα είμαι εδώ», μας δήλωνε πριν από περίπου δέκα μήνες, λίγο καιρό πριν επισημοποιηθεί η μετακίνησή του στην Ομόνοια.
Τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά αν ο Οικονομίδης δεν είχε υπομονή και επιμονή, ή αν κάποιες συγκυρίες δεν λειτουργούσαν υπέρ του. Αν δεν έπαιρνε τη δεύτερη ευκαιρία από τη Δόξα, σήμερα θα μπορούσε να ήταν ένας φοιτητής που θα είχε το ποδόσφαιρο σαν χόμπι. Θα ήταν ένα από τα πολλά ταλέντα του κυπριακού ποδοσφαίρου που δεν θα του δινόταν η ευκαιρία να δείξει αν και τι αξίζει. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι στο ξεκίνημα της καριέρας του ο Γιώργος Οικονομίδης είχε να ζηλέψει κάτι από τον Μάριο Νικολάου, τον Χρίστο Μαραγκό ή άλλους Κύπριους που καθιερώθηκαν από πολύ πιο νεαρή ηλικία στις ομάδες τους, στην Εθνική ή και σε ομάδες του εξωτερικού.

Ο «Γιόγιο» χρειάστηκε να γίνει 23 ετών για να πάρει ουσιαστικές ευκαιρίες, για να δείξει ποιος πραγματικά είναι και, παράλληλα, να στείλει μήνυμα σε όλους όσοι δεν πίστεψαν στο ταλέντο του ότι έκαναν τεράστιο λάθος.
Το ντεμπούτο του Οικονομίδη με τη φανέλα της Ομόνοιας στο πρωτάθλημα, στα τέλη Σεπτεμβρίου, δεν ήταν ιδανικό. Από τη μια, γιατί ο ίδιος δεν είχε την καλύτερη παρουσία και από την άλλη, γιατί η ομάδα του ηττήθηκε στο Δασάκι από τον Εθνικό. Η επόμενη ευκαιρία ήρθε δύο μήνες αργότερα, στα τέλη Νοεμβρίου. Πήρε φανέλα βασικού κόντρα στο ντέρμπι με την ΑΕΛ στο ΓΣΠ (2-0) και από τότε δεν κοίταξε ποτέ πίσω, αφού ακολούθησαν ακόμα εννέα παιχνίδια πρωταθλήματος που τον βρήκαν στο αρχικό σχήμα.

Από παιχνίδι με παιχνίδι παρουσιάζεται καλύτερος, πιο ώριμος, πιο ουσιαστικός και φανερώνει και νέες πτυχές του ταλέντου του. Όπως οι δύο εξαιρετικές ασίστ που έδωσε στο προχθεσινό παιχνίδι με τη Δόξα. Ήταν ενέργειες/πάσες που θα ζήλευαν οι κορυφαίοι ασίστερ της Ευρώπης. Με τη φόρα που πήρε ο Κύπριος διεθνής μέσος δεν ξέρουμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Αυτό είναι κάτι που θα το δείξει το μέλλον.
Για την ώρα, ο ίδιος απολαμβάνει τους καρπούς των κόπων και της σκληρής του δουλειάς, όπως το τελευταίο διάστημα απολαμβάνουν και οι φίλοι της Ομόνοιας να παρακολουθούν την ομάδα τους να παίζει όμορφο και επιθετικό ποδόσφαιρο. Ουσιαστική είναι, φυσικά, η συνεισφορά του Οικονομίδη. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ότι από τότε που καθιερώθηκε στην 11άδα και ξεχωρίζει με τις εμφανίσεις του στον νευραλγικό χώρο της μεσαίας γραμμής, σταθεροποιήθηκε και η απόδοση της ομάδας του σε πολύ πιο υψηλά επίπεδα. Όσο ανεβάζει στροφές ο «Γιόγιο», τόσο ανεβαίνει και επίπεδα απόδοσης η Ομόνοια. Και τα καλύτερα φαίνεται πως έπονται. Και για τον παίκτη αλλά και την ομάδα του. Με την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση να βρίσκονται πλέον στο ζενίθ, ο Γιώργος Οικονομίδης παρουσιάζεται έτοιμος να αντιμετωπίσει τις επόμενες προκλήσεις.