Για χρόνια ταλαιπωρούμαστε, φωνάζουμε, δεν αλλάζουμε τίποτα και πάμε πάλι από την αρχή. Αυτή είναι η αλήθεια, ξέρουμε εδώ και χρόνια ότι με τον τρόπο που δουλεύουμε δεν πρόκειται να ξαναγίνει η ΟΜΟΝΟΙΑ βασίλισσα. Κάποιοι το λένε με τρόπο ήπιο και ψύχραιμο, άλλοι πιο έντονα και επιθετικά, αλλά δεν άλλαξε το παραμικρό. Μια πρόσκαιρη επιτυχία ή εναπόθεση όλων των ελπίδων μας σε ένα προπονητή ή παίκτη “μεσσία” μας θόλωνε την κρίση. Όχι πλέον.
Το χαστούκι από τη Δόξα μακροπρόθεσμα μπορεί να είναι το καλύτερο πράγμα που μας έχει συμβεί. Επιτέλους μια φορά πάμε σε πρόωρες εκλογές και δεν δεσμεύουν οι παλιοί τους επόμενους με εκλογές 25 του Ιούνη. Επιτέλους μια φορά μιλάμε όλοι ανοικτά για αλλαγή στη δομή, εκσυγχρονισμό. Ξέρουμε γιατί αποτύχαμε, το λέμε φωναχτά, αντιλαμβανόμαστε όλοι πως πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που δουλεύουμε. Και έχουμε χρόνο να το κάνουμε.
Ο Λένιν είχε πει πως «Υπάρχουν δεκαετίες που δεν συμβαίνει τίποτα και υπάρχουν και εβδομάδες που συμβαίνουν δεκαετίες». Μέχρι τις 15 του Απρίλη που έχει οριστεί η εκλογική, πρέπει να συμβούν δεκαετίες. Όποιος κι αν κληθεί να ηγηθεί της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, πρέπει να είναι έτοιμος για τομές. Πρέπει να βάλει τον τεράστιο αυτό σύλλογο σε νέα εποχή.
