Τρόμαξε πολλούς η ΟΜΟΝΟΙΑ την Κυριακή. Όχι τόσο για την απόδοση της -αν και το πρώτο μισάωρο ήταν εξαιρετική- όσο για την ξεκάθαρη διάθεση από όλους να ξεφύγει η ομάδα από τον ρόλο κομπάρσου που είχε τα τελευταία χρόνια. Παίκτες, τεχνική ηγεσία και κόσμος ξεχείλιζαν από πίστη και πάθος, κάτι που στο τέλος έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην κατάκτηση ενός δίκαιου αλλά παλληκαρίσιου τρίποντου. Γιατί όταν ήρθε το 2ο γκολ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, η ομάδα δεν απέδιδε όπως στην αρχή.
Το βέβαιο είναι πως θα τρομάξουν περισσότεροι, όταν γιγαντωθεί η ΟΜΟΝΟΙΑΤΙΚΗ δυναμική. Το ταβάνι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ως σύλλογος, είναι θεόρατο. Και θα φτάσουμε σε αυτό, αν η ομάδα κάνει πορεία πρωταθλητισμού, ο κόσμος παραμείνει συσπειρωμένος και γενικά δουλέψουμε συλλογικά ξανά σαν ΟΜΟΝΟΙΑ. Η πρώτη αγωνιστική μας άνοιξε την όρεξη, η αλήθεια είναι όμως πως έχουμε ακόμα πάρα πολλή δουλειά. Συνεχίζουμε με το ίδιο πάθος και θέληση, έχοντας πάντα το μάτι στο στόχο. Όπου στόχος, μια δυναμική που θα σπρώξει την ΟΜΟΝΟΙΑ ως το τέλος.
