Σε αυτή την κατηγορία δημοσιεύονται απόψεις από αναγνώστες. Δημοσιεύσουμε κάθε άποψη που θα μας σταλεί, χωρίς κατανάγκη να την ασπαζόμαστε, με την προϋπόθεση πως θα τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες του λόγου και να είναι ενυπόγραφη (έστω με κάποιο ψευδώνυμο).
«ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΑΚΙ…». ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΑ ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ ΜΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ, ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΞΕΚΙΝΑ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΟΠΑΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΠΟΡΕΙΑΣ. ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΑΤΑ «ΠΙΑΣΑΜΕ» ΤΑ ΠΡΩΤΑ –ΑΝΤΑ ΕΠΙΦΟΡΤΙΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ ΨΗΛΑ ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΕΠΟΜΕΝΟΥΣ. ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΡΙΑΜΒΟΥΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΣΕ ΦΟΒΗΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΑΡΩΝΕ ΤΑ ΤΡΟΠΑΙΑ.
«ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΑΝ ΑΝ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΟΣΑ» ΗΤΑΝ Η ΚΛΑΣΙΚΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ ΟΜΟΝΟΙΑΤΩΝ. ΜΑΘΗΤΗΣ ΑΚΟΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΖΟΜΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΑ ΚΑΙ ΑΝΕΜΕΝΑ ΑΝΥΠΟΜΟΝΑ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ ΝΑ ΒΙΩΣΩ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ. ΟΙ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΕΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΤΟΤΕ ΜΙΚΡΟΥΣ ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ. ΚΑΙ ΟΜΩΣ… ΔΕΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΙΚΑΝ. ΑΝΑΤΡΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΟΥ 93 ΤΟΝ ΡΑΟΥΦΜΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΚΟΥΠΑ ΤΟ 2001 ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΝΑ ΤΟ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΟ 2003 ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΠΑΛΙ ΤΟ 2010. ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΑΝΑΛΑΜΠΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΟΥ ΑΡΜΟΖΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΣΕ ΔΙΑΣΤΗΜΑ 20 ΧΡΟΝΩΝ. ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΠΑΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΠΟΡΕΙΑΣ Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΗΤΑΝ ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΜΟΥ. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΗΤΑΝ Ο ΚΙΖΙΛΑΣΒΙΛΙ ΚΑΙ Ο ΚΟΚΡΙΤΣΙΑΝΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ «ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΙΔΑΤΕ ΤΙΠΟΤΑ!» …ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ.
ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΗΤΑΝ Ο ΛΑΚΗΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ Ο ΤΟΤΕ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΑΞΕ ΑΝΑΝΕΩΣΗ. ΜΙΑ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΝΑΠΑΛΑΙΩΣΗ ΜΕ ΤΑ ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ. ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΒΑΡΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ ΠΟΥ ΑΝΥΠΟΜΟΝΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΣΤΟ ΘΡΟΝΟ ΤΗΣ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ. ΠΑΙΧΤΕΣ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΙ ΝΤΡΟΠΙΑΣΑΝ ΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ ΦΑΝΕΛΑ ΝΤΡΟΠΙΑΣΑΝ ΚΑΙ ΜΑΣ. ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΜΕ ΠΑΡΑΞΕΝΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΠΛΗΓΩΣΑΝ ΤΗΝ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΜΑΣ. ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΤΟΥ 2000 ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΡΑΙΝΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΑΝΑΠΤΕΡΩΣΑΝ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟΝΩΣΑΝ ΤΟ ΗΘΙΚΟ.
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ. ΕΦΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΟΠΑΔΩΝ-ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ. ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΔΙΝΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΝΩΣΗ ΝΑ ΤΟΝ ΠΕΤΙΕΤΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΚΑΤΕΒΑΤΟΣ ΜΕΣΣΙΑΣ. ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΑΖΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΕ ΧΡΥΣΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΚΤΟΞΕΥΣΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΝΕΙ ΤΙΣ ΕΛΠΙΔΕΣ.
ΕΓΩ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΔΑΧΤΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΚΡΙΤΣΙΑΝΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΑΖΕ ΠΟΛΛΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ, ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΚΕΤΕΣ ΤΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ 2008 ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΕΙΡΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΕΡΑΣΤΙΚΩΝ ΠΑΙΧΤΩΝ ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΞΑΝΑΖΩ ΣΕ ΡΥΘΜΟΥΣ ΟΜΟΝΟΙΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ, ΛΕΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΛΑΚΑ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ, Η ΜΑΛΛΟΝ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ, Ο ΣΩΤΗΡΑΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΛΕΤΗΡΑΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΜΑΣ. ΟΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΜΕΧΡΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΝΩΣΤΕΣ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥΣ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΟΜΟΝΟΙΑ ΝΙΚΑ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ ΨΑΡΑΔΕΣ ΤΩΝ ΦΑΡΟΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΛΤΑΣ. Η ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 16 ΤΟΥ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΠΕΡΝΟΥΜΕ ΤΑ 16 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΧΡΕΟΣ. ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΔΙΑΝΟΗΘΗΚΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ. ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΗΚΑ.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΩ ΤΙΠΟΤΑ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΣ ΔΩΣΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΦΟΣΙΩΣΗ ΜΟΥ. ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ Η ΜΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΕΧΕΙ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΑΙ ΑΣΠΡΟ ΧΡΩΜΑ. ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΗΜΟΥΝ ΠΑΙΔΑΚΙ, ΟΤΑΝ ΕΣΚΥΨΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΡΑΔΙΟ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΕΥΧΗ ΜΟΥ… ΝΑ ΜΠΕΙ ΓΚΟΛ. ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΗΣ ΜΕΡΑΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΑΓΩΝΙΩΔΩΣ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΟΥΤΕ ΧΡΕΗ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΝΑ ΜΕ ΒΑΡΑΙΝΕΙ ΟΥΤΕ ΚΑΜΙΑ ΑΧΑΡΙΣΤΗ ΑΛΗΤΙΣΣΑ ΝΑ ΜΕ ΤΡΕΛΛΑΙΝΕΙ. ΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΘΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΟΥΣΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΜΑ ΟΠΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣ ΑΦΟΣΙΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ, ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ Η ΝΙΚΗ… ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΗΜΑΣΙΑ!
Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΤΕ ΑΠΕΙΧΕ ΕΝΑ ΓΚΟΛ. ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΟΔΕΥΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΟΡΑΤΟΣ. ΤΟΤΕ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΣΚΥΦΤΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΑΚΙ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ. ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ. ΕΚΤΟΤΕ ΕΥΓΝΩΜΩΝ ΠΟΥ ΕΙΣΑΚΟΥΣΤΗΚΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΟΝΕΘΗΚΑ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΕΙΣ. Ο ΣΚΟΡΕΡ ΤΟΥ ΓΚΟΛ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΧΑΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΛΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ…
Α.Γ.
